Ik deed regelmatig een rondje in ' mijn achtertuin'. Wonend aan de rand van het bos  (utrechtse heuvelrug) deed ik dat wel 3 x per week. Rondjes van 5 á 8 km. De laatste tijd komt het er niet van. Vooral doordat de wolven hier regelmatig rondlopen en ik daar een angst voor ontwikkeld heb.  Ik had en heb het sowieso al niet op loslopende honden, maar in mijn eentje een wolf tegenkomen.... Ben bang dat ik in paniek raak.  Wandelen doe ik liefst alleen, omdat ik dan mijn eigen tempo aan kan houden. Hoewel met meer het ook wel weer gezellig kan zijn. Een blokje om in het dorp vind ik saai en pak dan liever de fiets.

Ja, ik ben een wandelaarster. Loop minimaal 3 x per week een afstand tussen de 5- 7 km.  en 1 x per week 10-15 km. Voornamelijk in het zeer mooie gebied in  Salland, provincie Overijssel. 

In mijn woonplaats kan iedereen die wil ( op vrijwillige basis)  onder begeleiding van 2 personen, 2 x per week gewandeld worden in het gebied Salland en de Vechtstreek en kom je op plekken waarvan je het bestaan niet wist. Tijdens deze wandeling van ongeveer 5 km. wordt er uitleg gegeven over alles wat er bloeit, groeit en attent gemaakt op geluiden en sporen van dieren. Tevens uitleg gegeven over de geschiedenis van het gebied.

Wandelen samen met mijn vrouw is een grote passie. Een aantal lange afstandsroutes: In Noorwegen de "Norge på Tvers" (Zweedse grens naar Noordkaap). Van Pieterburen naar Spanje over meerdere GR routes. Zuidelijkste punt Portugal naar Santiago de Compostela. Via la Plata. Camino del Norte. Camino Primitivo. Camino Finisterre. Gran Senda de Málaga en de GR 10 over de Pyreneeën.

De Caminos zijn redelijk betaalbaar als je in de Albergues overnacht. Op andere routes zijn de overnachtingen vaak vrij duur als je alles bij elkaar optelt. De meeste overnachtingsplaatsen accepteren geen honden waardoor we (illegaal) in de tent moesten overnachten die keren dat we met de hond liepen. Wat het ook wel spannend maakte.

De mooiste routes waren Norge på Tvers en de GR 10. De beste herinneringen heb ik aan de wandeling van Pieterburen naar Spanje het was de eerste zonder telefoon, zonder ervaring.

Elke dag, behalve zaterdag, 15 kilometer!

Kalmthoutse Heide, Ossendrecht, B.o,Z. Huijbergen, en alles daar tussen! Gaat nooit vervelen.

Iedere dag een uur lopen met mijn 2 oppas honden. Als een team. Door het instinctieve, natuurlijke gedrag van de honden wordt je zelf ook attenter op kleine dingen in de natuur.  Jammer genoeg wordt het loslopen wel steeds meer beperkt. Maar een hond die een goed team vormt met zijn mens hoeft helemaal geen last  te veroorzaken. In tegendeel. Het plezier van die dieren werkt heel aaanstekelijk. 

Ik wandel om me te verplaatsen; om een doel te bereiken. Doe dat waar het mogelijk is.

Bij behoorlijk doorstappen van ons huis naar het centrum, een half uur heen en een half uur terug. Of, als daar in de buurt iets is, naar Schiedam Zuid, drie kwartier tot een uur heen en even lang terug.

Wandelen om het wandelen alleen is aan mij niet besteed en ik moet er al helemaal niet aan denken om in een groep te wandelen (of aan een andere sport te doen). Hoop dat ik daar niemand mee teleur stel.

Ik woon in Drenthe, wandelgebieden te over. Woon ook direct naast het Dwingelderveld, daar zijn veel mooie wandelroutes. Echter: ik gebruik zelden de uitgezette routes. Zeker op zondag is er geen doorkomen aan, je loopt gewoon in een file. Vreselijk. Daarom neem ik ook vaak zelf uitgestippelde routes aan de andere kant van het dorp, door landbouwgebied.  Langs sloten, weilanden, zandpaden. Zeer rustig meestal. Langs aardappelvelden, wuivende graanvelden, langs weilanden vol koeien. Meestal wandel ik tussen de 6 en 10 km. Tot mijn verbazing (en geluk) lopen de meeste mensen liever vaste routes in de natuurgebieden. Daardoor hou ik de rustige paden voor mezelf!

Ik fiets meer dan ik wandel maar als ik wandel dan een rondje Haagse bos varieert van 6 tot 8,5 km. Of incidenteel naar het strand wandelen, een afstand van 18 km. In het buitenland gingen we met z'n drieen de Kilimanjaro op. Je begint in een korte broek en t-shirt en eindigt met zowat drie lagen kleding. Las overigens iets over het afsmelten van gletsjers en zo ook de Kilimanjaro. Op de top stond ik tot m'n knieen in de sneeuw daar is nu weinig van over. Zorgelijk. Ook mt Kenia en mt Meru opgewandeld. In Nairobi ging ik in de lunch wandelen door het centrum en kwam zo in aanraking met Kenia Post en kreeg ik inzage in de postzegels van voor en na de de de-kolonisatie en werd ik een graag geziene gast ook al omdat ik wat geselecteerde series postzegels kocht. In Praag wandelde ik van huis naar kantoor v.v.. In Accra lange wandelingen gemaakt deels op strand. In Jakarta wandelde ik ook naar kantoor maar gelukkig was dit maar even i.v.m. luchtvervuiling. In Sana'a weinig i.v.m. veiligheid en Kigali wilde ik me nog wel eens wagen aan een rondje hardlopen. In Kabul kon je natuurlijk niet buiten wandelen dus met regelmaat op de loopband. Maar gemiddeld nu gedurende de pensioentijd is het thans gemiddeld dagelijks fietsen en 1 dag in de week wandelen. 

Wandelen doe ik dagelijks, met dank aan de hond. Maar het is niet alleen plicht, ook hobby. Fijn om uit te waaien en mijn hoofd leeg te maken. Tip: wandel eens in het Diemerbos. Tal van paden, wandelroutes en olifantenpaadjes, een enorm gebied tussen Diemen, Amterdam en Weesp, van waaruit je door kan wandelen naar de Gaasperzoom, over de Hoge DIjk  naar Aboude, over vlaktes, door bos, tussen de runderen en langs poeltjes. Je bent er een dag mee kwijt. Honger? Eettentjes in het dorpje Driemond en in Abcoude. Dit voorjaar ga ik een nieuwe route ontdekken: Bij Diemen langs de oevers van het Amsterdam-Rijnkanaal, oversteken over de fietsbrug die uittorent boven de boomkruinen, langs IJburg en verder door de rafelranden van Amsterdam, langs vergeten bedrijfsterreintjes, weiden, dijken, parken en flardjes oude stad, tot het pontje naar Amsterdam CS. Maar dan zonder hond, dat houdt ze niet vol.

Aanvullend mijn grootste hindernis: fietsers die over wandelpaden scheurend.

Ik geniet van mijn dagelijkse wandeling met de honden door het oude stadscentrum van het prachtige historische stadje Enkhuizen. Echter sinds het aanleggen van glasvezel door de stad, is de bestrating verworden tot een regelrechte puinhoop. Kabelaars: bestraten is een vak!! Ik zie de hele dag mensen struikelen en ben recent ook lelijk ten val gekomen. Jammer.... San

nee fiets liever

Als kind al (ik ben nu 75) had ik een tamelijk grondige hekel aan wandelen, kuieren noemden we dat in het land van Axel. Later bleek dat dat een gevolg was van een scoliose. Iedereen beweerde dat wandelen gezond was, maar het was niet altijd fijn. Ik vond ook dat iedereen altijd zo hard liep. Niks genieten van de omgeving, maar afzien.

Doordat we altijd een hond in huis hadden, vroeger en tot een jaar geleden, was een wandeling vanzelfsprekend. Onze laatste hond overleed een jaar geleden. We liepen veel in het buitengebied van onze woonplaatsen in de Achterhoek. Na de dood van de laatste hond loop ik minstens 5 keer per week het rondje dat ik met de honden liep; een half uur bos- en zandpaden buiten het dorp. Gewoon omdat het goed is om te blijven bewegen. Nog steeds niet altijd gemakkelijk en pijnloos, maar wel genietend van het wisselen van de seizoenen op deze drie kilometers.

ik ben een fietser

ik ben een fietser.

Tot aan Corona wandelde ik bijna elke dag 1 tot 2 uur in de directe bos- en heideomgeving van ons huis in Bussum. Ook wandelde ik middellange routes overal in Nederland. Ik dacht dat ik die Corona-tijd redelijk goed was doorgekomen, maar toch heb ik er conditieverlies aan overgehouden. Weer opgekrabbeld, totdat de volgende medische malheur zich aandiende. En nu probeer de regelmaat weer op te pakken, maar dat is moeilijker dan ik dacht. Vind altijd wel en smoes om niet te gaan, maar ik ga weet zeker dat ik het wer ga oppakken, want als ik buitenloop geniet ik met volle teugen.  Ik wandelde meestal alleen, maar soms gaat mijn vrouw mee. De laatste tijd wat meer. En tijdens vakanties wandelen we altijd samen, minimaal eenmaal in de twee dagen maar ook regelmatig elke dag en dan met rugzak, eten en drinken mee en vier tot vijf uur, heerlijk!

Toen ik nog op de Veluwe (Renkum) woonde, was ik vrijwel elke dag in het bos. Om te rennen, te wandelen of meestal een beetje van beiden. Nu woon ik in de Achterhoek waar veel meer cultuurlandschap is en wandelen doe ik niet meer regelmatig. Ik heb ook zoveel andere dingen die ik met mijn tijd wil/kan/moet doen.

Ik had ooit een leidinggevende en die zei: "ik wandel iedere dag drie kwartier. Behalve als ik het druk heb. Dan heb ik twee keer zo lang nodig."

Ik wandel graag, maar dan zoek ik wel heel bewust zeer rustige plekken uit, en ook tijdstippen van de dag en momenten van het jaar. En dan heb ik plekken waar ik 60-90 minuten kan lopen zonder iemand tegen te komen. Maar het liefst wandel ik in het buitenland omdat ik ook al 3-5x in de week hardloop en nog 1-2 in de week fitness doe, dus er weinig tijd overblijft voor lange wandelingen. Dus dan blijft vaak de vakantie over, of bewust gekozen dagen waarop ik de auto pak en naar een rustig gebied rij (ik ga ze niet noemen, hoe rustiger hoe beter, het liefst kom ik geen mens tegen).

Ergenissen zijn er zeker, als een hond mij lastig valt dan krijgt deze een schop, ongeacht ras of grootte, een eigenaar moet een hond bij zich kunnen houden. En voor mountainbikers stap ik niet opzij. Ik ben bijna 2 meter en meer dan 100 kilo dus die gaan meestal wel voor mij opzij, en anders liggen ze ernaast 

Ik ben een wandelaar. Mijn ouders waren wandelaars, en een vakantie was voor hen een trekkerstentje neerzetten, en dagen wandelen, dat ze kinderen kregen maakte niet uit, dus gingen ze met kinderen ook kamperen en dagen wandelen, en wij mee. Ik heb daar altijd heel erg van genoten, het wandelen, kletsen en rustig de omgeving zien. Ik was aan het trainen om het Pieterpad in 1 ruk te lopen toen ik een heel simpel ongeluk kreeg waardoor ik nu geen lange wandelingen meer kan maken. En nog steeds hou ik van wandelen, de wandelingen zijn korter, maar wel dagelijks. Maar omdat het lopen tegenwoordig ook pijn doet, zijn er nu ook honden die het absoluut noodzakelijk maken om elke dag te wandelen, en dan maar 3 of 4 keer een korte wandeling op een (slechte) dag, op goede dagen zeker een lange wandeling.    Mijn bejaarde buurman maakt elke dag een wandeling rond het huizenblok waar hij woont, achterdeur uit, voordeur in. Ik hoop dat als ik zo oud ben, ik dat ook nog dagelijks doe.