Dat weet ik niet…  Moeilijke tijden ja…

In Europa en de rest van de wereld. Kommer en kwel – maar daar maakt ik me vooral pisnijdig over. Om er een te noemen waar we wat aan zouden kunnen doen – Israël – een grove schande. Nee er is niet veel rechtsorde – menselijkheid op de wereld over. Vooral bij de landen – de staten. Eigenbelang staat voorop.

Dus nee. Escapisme? Daar doe ik niet aan. Pisnijdig dat wel… Hoor wel vaak dat mensen niet meer naar het “nieuws” willen kijken en weer andere vluchten in drugs.. Voor die laatste geld dat er dan niet veel hersens meer overblijven. Ook een manier om je kop in het zand te steken!

Mijn mening.

Fijne dag nog

Wegkijken en verder slapen.

De natuur is een heerlijke escape. En verder: heel bewust gericht en blij zijn met alle goeie dingen die op onze eigen vierkante kilometer gebeuren  (en waar we wel zelf invloed op hebben)

Een beetje escapisme praktiseer ik wel. Meer dan eerder mij verliezen in bijvoorbeeld een geliefde Netflixserie zoals Downton Abbey.  Klassieke muziek helpt ook, net zoals flink wandelen. 
Kwaad zijn doet mij geen goed....

Mijn eerste reactie was: "ik wil niet vluchten, ik doe mijn best om bij te dragen aan het helen van de wereld".

Maar na iets verder gelezen te hebben, zie ik dat het gaat over dealen met slecht nieuws en dat alles. Ik heb daar laatst over na zitten denken. Ik woon ver van de grote stad, in een dorp waar iedereen elkaar kent. Het leven is hier veilig en overzichtelijk. Mocht ik het hier saai gaan vinden, dan zou ik het nieuws aan kunnen zetten voor wat van dat ongemak.

Daar valt gewoon niet meer aan te ontkomen. En ik raad ook iedereen aan zich dit steeds weer te realiseren en er voor te zorgen dat iedereen dit in zijn eigen kleine kringetje bv door verkiezingen in ieder geval te verbeteren. Het zou al helpen als we in ons eigen land weer terugkeren dat wij weer een voorbeeld zijn voor het buitenland. Dat neemt zeker een stuk van de negatieve druk weg. 

In tijden van onheil en slechtnieuws 'vlucht' ik het liefst naar wat voor mij het veiligste voelt: familie en vrienden. Waarmee ik overigens altijd het leven deel in goede en slechte tijden - daar hebben we elkaar voor. Als het kan iets om samen te vieren, maar als het niet anders is dan zijn ze/we er ook om elkaar te troosten en op te beuren.

escapisme? Ik had eerst alleen "ik woon in Drenthe" willen schrijven.....

P.S. Hier gebeurd alles niet - of jaren later. En de rust, natuur om (ons) me heen is goud. Geen herrie en veel wandelen en genieten... Ondanks de gifspuiters, houtstook en overbemesting op het groene asfalt alhier....

Anderen mogen het escapisme noemen - vrijheid van meningsuiting -, tekst en/of muziek maken gebruik ik ongeacht de wereld en dankzij de wereld om ons heen als een plek om met de anderen om te gaan, lieverds, vage kennissen, dictators, misse volksvertegenwoordigers die mij niet vertegenwoordigen en al zeker niet het volk, filmsterren, helden, nep-helden, clowns, de paus en de arbeider. Vul maar aan, dat is geen escapisme, maar creativiteit.

Leuk hoor Escapisme, maar ik hoor en zie teveel programma's over deze tijd en de gevolgen, maar over hoe we eruit komen?

Daar zijn geen of weinig programma's over, terwijl er toch echt verandering moet komen voordat alles vast loopt.

Helaas lijkt deze tijd the New Dark Age te worden.

Ik wandel in de natuur, luister naar muziek, lees mijn mooie boeken en vind de bespreking van de gelezen boeken in mijn leeskringen heerlijk!

Dus ook het contact met anderen rond een gedeelde interesse. In ieder geval zoek ik de Schoonheid en het sociale contact op deze manier. 

Ik merk dat ik het nieuws minder intensief volg en de krant bijvoorbeeld nog nauwelijks lees. Het journaal kijk ik ook nog maar eenmaal per dag en naar programma's als 'Nieuwsuur' en 'Buitenhof' kijk ik alleen als ik het onderwerp echt interessant vind. Dat lijkt heel naief, maar ook zonder dat ik dat doe krijg ik nog voldoende shit binnen. We kijken als ontspanning graag naar televisieseries of films en ik lees en wandel graag. En dat alles omdat ik het niet meer kan aanzien hoe mensen overal in de wereld met elkaar omgaan. Ik begrijp echt niet dat politici als Poetin, Trump en Netanyahu gewoon vrij rondlopen, oorlogsmisdaden plegen en maar van alles kunnen roepen en doen, zonder ook maar rekening te houden met wat hun uitspraken voor invloed hebben op mensen.  Dit gevoel heb ik nooit eerder zo intensief gevolgd.

Escapisme: het gaat bijna vanzelf. Meestal kan Ik de ellende goed op afstand houden. Verontwaardiging, woede, angst. Ik doe mijn ding. Het is een soort instinct. Overlevingsreflex. Soms moet Ik echt even Iets (anders) gaan doen om mijn gedachten te verzetten. Ik koester mijn goede herinneringen en geliefden. Ik verheug mij (zeer) bewust over de dagelijkse kwaliteit van mijn leven. Ik tel mijn zegeningen. Ik tel ze allemaal. Ik tel ze iedere dag.

Ik doe niet aan escapisme. 

Ik zie mijn reactie niet meer. Maar ik schreef dat ik niet aan escapisme doe. Graag krijg ik een reactie van Marja Bijleveld, als dat dezelfde is als mijn vroegere buurmeisje in Bennebroek. tvanderhoop@msn.com

Voor mijzelf ben ik niet zo bang of ongerust. Wel voor mijn kinderen. De situatie is  al veel langer niet fijn voor jonge mensen. Weinig echt perspectief, als ze willen leren moeten ze vooral betalen en veel presteren. De kloof tussen arm en rijk wordt groter en ook tussen mensen in het algemeen. Omgang met anderen wordt grimmiger, o.a. door social media. En gebrek aan respect voor jongeren is er ook al veel langer. Daar maak ik mij veel zorgen om. Dat escapisme zie je nog verbazend weinig bij hen. Drank en drugs, dat was er vroeger ook al en werd veel minder benoemd en veroordeeld dan nu. Mijn kinderen volgen het nieuws niet zoals wij ouderen dat doen. Ze zitten meer in andere media.

Afleiding vind ik door boeken lezen, mijn dieren verzorgen , mijn werk en het huishouden. Film en TV minder omdat daar ook zoveel aandacht is voor alle ellende en veel informatie van social media komt. Ik wou dat mensen daar eens mee op hielden. Veel gezonder. Voor mij is de nederlandse politiek gewoon entertainment, het lijkt soms wel een sitcom of soap: net of er een paar acteurs in de kamer zitten. Niet serieus te nemen.  Maar de geschiedenis die zich lijkt te herhalen in de wereld is wel angstaanjagend, de jaren 20 en 30 van de vorige eeuw, de tekenen aan de wand voor het naderend fascisme en de nazi's... blijft lastig om daar je kop voor in het zand te steken.

Aan welke vorm van escapisme doe jij?

1) Ik ben een Jezus-fan en christen met de opdracht of uitnodiging 'de moslims uit te leggen dat de Koran hen misleid' en dat op zo'n maniert te doen- dat ze daar zelf achter komen en er hun voordeel mee doen. Daarvoor is het nodig als het even kan iedere dag een paar stukjes in de Bijbel(met 66 boeken) te lezen en daarbij 'vanuit het perspectief van de levende God' te redeneren.

2)In termen van de hedonistische wereld: christelijke godsdienst in combinatie met een roeping, helpt mij van dag tot dag te leven. Wat over het hoofd gezien wordt in de niet christelijke wereld 'is dat de HERE God met generaties mensen werkt'. "Zij die geloven, haasten niet".  Wij hebben geen ongelofelijk haast, omdat ons bestaan niet afhangt van de mate van graaierij (de rijke komt Gods Koninkrijk niet eens binnen) of aanzien verwerving, waar sociale media wel mee dwepen.

3)Nu is het mooie van de Here Jezus Christus, dat Die leeft en meteen de enige toegang voor mensen om in vrede met de HERE God te kunnen leven is, om zinvol te kunnen leven. Maar er zijn wel een paar beloftes door de levende God op mijn leven gelegd- waarvan ik 100% zeker ben- dat die gaan gerealiseerd worden.  

4)De toekomstige president van Amerika Donald Trump, markeert zijn bestaan met het bedreigen (en bedriegen) van grote groepen mensen,  'omdat hij de geest van Bileam in zich heeft'. Hij zit daarbij continu en permanent in geldnood.

5)In mijn geval is dat omgekeerd:' stromen van levend water' worden over moslims uitgestort zodra ze zelf de ParallelKoran kunnen gaan lezen (dit is geen reclame: sinds 2008 staat dit al op 3 plaatsen integraal op het internet in blogvorm). En zoals ik vandaag al aangaf in de stelling over cybercrime: in 103 anden werd meegeelzen in de ParallelKoran - alleen gaat het hierin niet over contante waarden, maar eeuwig leven bij God. 

5)Voor de duivel en zijn geestelijke demonen een uitdaging: 'het vermijdbaar en overbodig stimuleren van de vervangingsvraag is zijn lust en zijn leven'. Ik heb dus dagelijks met computer tegenslagen bij mijn werken aan de ParallelKoran te maken, waardoor de duivel het moment van publicatie vertraagt.

6)Maar via het promoten van de 2 Staten Oplossing , waarbij op 7 oktober 2023 de islam verder gedegenereerd is dan ooit te voren in Israel- heeft de satan laten zien dat zijn vertraging van de publicatie van de ParalleKoran alleen het gelijk van de ParalleKoran verduidelijkt.

7)Wie kortom: Jezus Christus gaat geloven en omarmen, doet niet aan escapisme, maar aan het zinvoller maken van zijn of haar eigen leven , bezien vanuit Gods perspectief. Bijbelse wiskunde is bijvoorbeeld: delen wat je hebt (of gelooft) met anderen, waardoor je geluk en blijdschap kunt vermenigvuldigen.

Ik vlucht naar musea, de mooie films (met napraten) bij ons filmhuis Concordia in Enschede, een Nederlandstalige lezing bij Studium Generale op de UT, de Franse les van onze Franse lerares (formatrice/ lerares Franse taal en cultuur), het bos, de fietspaden, inhoudelijke gesprekken met vrienden, zwemmen met de kleinkinderen. En ik hoop, wellicht tegen beter weten in, op een wonder waardoor de dictators achter hun grenzen blijven, hun landen weer aantrekkelijk worden voor de gevluchte inwoners, vrouwen dezelfde rechten hebben als mannen maar niet meer dan twee kinderen krijgen, automobilisten de fiets pakken, vlees eten een uitzondering wordt, bigtech de mensheid gaat steunen in plaats van die te slopen, de profiteurs hun verantwoordelijkheid nemen en dienstbaar worden, dieven gaan geven, meppers gaan strelen ...

Ik vlucht niet, maar ik laat me soms ongecontroleerd over aan emoties, die muziek mij laat bespringen. Dan huil ik, dan lach ik, dan stomp ik, dan ben ik ik. En intussen is de wereld gewoon verder gegaan. Dus weer even puffen en herhalen.......

Ik volg de politiek nauwelijks meer omdat het me panisch maakt

Ik kijk nauwelijks journaal meer om dezelfde reden

Ik kijk leuke shitshows en luister Taylor Swift heel hard

Dat er meer is dan deze wereld 

Sinds november 2023 lees ik het liefst columnisten e.a. die mijn onrust over de politieke situatie. Ik hoor al genoeg mensen om mij heen die de koppen van de Telegraaf citeren en denken dat de wooncrisis veroorzaakt is door mensen die vluchten. Verder geniet ik van familie, vrienden en alle activiteiten die de zogenaamde elite op cultuur- en natuurgebied doet! Met de komst van dit populistisch radikaal rechtse kabinet ben ik onthutst en verdrietig. Omdat partijen met leugens en valse beloften in verkiezingstijd hiermee weg konden komen, omdat er te veel journalisten en publicisten zijn die ons hebben doen geloven dat een vrolijke, zogenaamd gezellige partijleider het boerenbelang dient en niet het agroindustriele belang en dat een xenofobe discriminerende populist zijn antidemocratische ideeen wel in de ijskast heeft gestopt en omdat een groot deel van het volk zich door deze mensen laat misleiden. 

Tuinieren , een goede film of boek en sporten plus gezellig kletsen met mensen.

Ik ben nu 80 en leef al meer dan 50 jaar volgens het motto “Don’t worry – be happy” of “Always look at the bright side of life”.

Meer dan 50 jaar omdat ik niet vind dat de jeugd de mooiste tijd is van je leven, zoals velen naar mijn idee ten onrechte steeds weer zeggen. Naarmate ik ouder werd vond ik het leven zich steeds mooier ontwikkelen en aan die ontwikkeling is nog steeds geen einde gekomen.

Als ik soms het idee krijg dat ik iets te veel taken moet vervullen ga ik op de grond liggen en luister  naar de CD “MCMXC” van Enigma. Zo hard als kan zonder de buren te storen (of, nog mooier, in een vakantiewoning zonder buren). Daarna schittert de bright side of life voor mij weer in volle kracht.

Door regelmatig op te treden als Drag Queen, Belly Dancer of Cros Dresser, waarbij ik figuurlijk door de zaal zweef, blijft mijn accu verder opgeladen. Ik ontsnap niet letterlijk aan de zwaartekracht, maar beleef het wel zo.

De enige angst die ik had was dement of anderszins gebrekkig in een verpleegtehuis te worden opgesloten. Dat zou voor mij het begin zijn van ondraaglijk lijden. Maar sinds ik Middel X in huis  heb is dat een doelmatige manier om over tobben hiierover te ontsnappen. Een effectieve manier van escapisme dus.

De laatste jaren geeft dat middel mij ook de zekerheid dat ik een klimaatramp of een oorlog niet zal hoeven te doorstaan. Aan angst daarvoor ben ik zo ook geheel ontsnapt.