Dat is zeker het geval. Mijn ouders hadden het niet ruim. Auto en televisie kwamen pas heel laat in  ons leven. Mijn vader raakte 100% afgekeurd en als een van de eersten in de WAO. Met hard werken en inmiddels gepensioneerd kan ik inderdaad zeggen dat wij het beter hebben dan dat mijn ouders het hadden.

Heb het heel veel beter dan mijn ouders. Mijn vader is vlak na de oorlog al volledig afgekeurd en toen had je bij werkloosheid of afkeuring echt veel minder inkomen, ik was het 4e kind na mij nog 1 geboren en 1 overleden kindje. Sparen was voor hen er echt niet bij. Vakantie gingen wij niet, ben exact op mijn 14e jaar gaan werken en het meeste verdiende geld ging naar mijn ouders.

Na mijn huwelijk was het eerst ook belepen, maar met sparen voor een eigenhuis die ik eindelijk na flink kon kopen is het voor mij bergopwaarts gegaan, massel gehad door elk gekocht huis weer met winst heb kunnen verkopen. Heb nu geen erge luxe (ook niet nodig) maar kan me goed redden. Vanweg gezondheids reden moet ik huis verkopen en dan komen de penningen binnen, veel te laat want toen de kindere klein waren had je het nodig, nu kunnen de kinderen bij mijn overlijden  luxe belasting betalen, eigenlijk wel zonde maar het is niet anders!

Ik ben van 1949 en we hadden een groot gezin met 7 kinderen; m'n vader werkte als politieagent, maar dat was geen vetpot. Eten genoeg, maar geen geld voor andere dingen. Eens in het jaar gingen we naar C&A voor de winterjas. Ook geen schoolkampen in de 6e klas. Ik heb niks te klagen, want het was bijna overal zo in grote gezinnen. Voor een dubbeltje geboren, blijf je altijd. Hoewel ik genoeg verdiend heb en een mooi pensioen geniet dankzij mijn eigen holding, voel ik mij geen kwartje: ik ervaar nog steeds een bijzonder gebrek aan inlevingsvermogen van mensen die opgegroeid zijn in een ander milieu, waar studeren vanzelfsprekend was. In de klas gingen de kinderen van de dokter, de wethouder, de dominee etc. allemaal naar de HBS of Gymnasium. Mijn soort kon naar de huishoudschool, maar ik heb ervoor gestreden dat ik naar de MULO kon en ben vervolgens op m'n vijftiende gaan werken. Veel opleidingen gedaan om m'n geest te verrijken. En ik ging op m'n vijftigste Bedrijfskunde studeren aan de Erasmusuniversiteit,  heb de studie zelf kunnen bekostigen en in de avonduren. Nog steeds ben ik trots op die drs.titel. Af en toe denk ik wat meewarig aan de studenten die het nu zo 'zwaar' hebben. Ach ja, tijden veranderen. In m'n hart zal ik echter altijd een gelukkig dubbeltje blijven, maar ik heb wel 2 verschillende werelden leren kennen in mijn leven. En dat was ook wat waard!

Ik/wij hebben het financieel ruimer dan mijn ouders, hoewel die het ook niet vreselijk slecht hadden. Maar het begrip 'financieel goed/beter hebben' moet wel in relatie worden gezien tot de omstandigheden waarin ik als jonge jongen leefde. Hoe het leven was ingericht in de 50-tiger - ik ben 6 jaar na het einde van de oorlog  geboren - en 60-tiger jaren toen ik opgroeide in een gezin bestaande uit de werkende vader, moeder de huisvrouw en zes kinderen. Wij hadden het niet breed, de naween van de Tweede Wereldoorlog waren merkbaar/voelbaar aanwezig. Vleeswaren aten we bijvoorbeeld alleen maar als opa en oma op bezoek kwamen. En op door de weeks aten we hoogstens driemaal vlees of vis. We gingen nooit met vakantie, hadden later dan de meesten televisie en een auto.  Ik droeg de kleren en schoenen die mijn drie oudere broers voor mij hadden gedragen en heb nooit een nieuwe fiets gehad. En dan hadden wij nog het geluk dat wij in een mooi/ruim huis woonden, dat mijn vader al vroeg van zijn moeder had geerfd.  Maar heb ik het daarom slecht gehad? Nee, ik speelde tijdens de zomervakantie op straat of kreeg een zwemabonnement zodat ik bijna elke dag in het buitenbad van het zwembad doorbracht. Ik groeide op met, als ik iets extra's wilde zoals een brommer, ik die zelf moest verdienen door op vrijdagavonden, zaterdagochtenden en in de vakanties in de supermarkt te werken. Mede omdat ik later goede banen heb gehad, maar ook omdat wij 'maar' twee kinderen hebben, hadden wij meer geld te besteden aan luxe dingen dan mijn ouders, luxe die ik vroeger nooit heb gemist en waarvan ik nu ook niet het onderste uit de kan hoef te halen. Want ik heb van mijn verleden wel meegekregen dat je alleen maar geld kunt uitgeven wat je daadwerkelijk hebt. En daarmee denk ik dat wij in de tijd waarin wij nu leven geen standaard gezin zijn. Wij hebben het prima, hebben een mooi huis, een fijne auto en een caravan en gaan minstens tweemaal per jaar met vakantie. De hypotheek op ons huis is de enige kleine lening die wij hebben en dat is heerlijk. Wat ik hiermee wil zeggen is dat het tegenwoordig 'beter hebben dan je ouders' veelal ook gebasserd is op dat we makkelijker geld uitgeven en niet bang zijn om daarvoor geld te lenen, iets wat onze ouders zeker niet deden. 

Ik ben niet in armoede opgegroeid in een gezin met 4 kinderen. We hadden het niet erg breed, maar wel genoeg te eten en kleding. Vakanties hadden we eigenlijk niet omdat het eigen bedrijf van mijn vader niet kon sluiten. We gingen 2 keer naar een camping in de buurt. Dan kwam mijn vader in de avond omdat hij overdag bleef ( moest) werken. Sint en verjaardagen werden wel gevierd, maar bescheiden. Ik wilde voor mijn 12e een horloge als cadeau. Dat kon als ik zelf de helft meebetaalde. Ik had een spaarpotje van de raiffaisenbank en dat leegde ik soms bij de bank. Soms kreeg ik een kwartje voor een klusje en kreeg een vakantiebaantje bij een ook waar ik 75 cent per uur mee verdiende en dat vond ik veel. Later wel andere baantjes die wat meer geld opbrachten waardoor ik op mijn 16e mijn 2e hands brommer kon kopen. Mijn grootvader had het wat breder met zijn bedrijf en van hem kregen we de eerste (2e hands) televisie, wasmachine, fornuis van Etna. Als opa niet bij gesprongen was hadden we dat soort dingen vast veel later gehad.  Ik heb nooit een tekort ervaren in mijn jeugd. Ook niet jaloers geweest op de kinderen van de dokter, de dominee in het dorp die wel naar Italie op vakantie gingen, meer hadden en naar de HBS gingen.

Mijn ouders hadden geen pensioen dus alleen maar AOW en een heel klein spaarpotje. Daar waren ze best tevreden mee en daar ben ik mee opgegroeid en ik ben eigenlijk net als zij. Tevreden met wat ik heb. Ik heb het wel veel beter dan mijn ouders nu ik met pensioen ben. Altijd part-time in de zorg gewerkt en toch een goed pensioen. Soms haast beschamend hoeveel geld ik nu te besteden heb. Hoewel het wellicht een schijntje is met wat anderen als inkomen hebben ( velen natuurlijk ook niet). Maar ik blijf spaarzaam en geef geen geld uit aan dingen die ik niet echt nodig heb.

Ik verbaas me wel eens over hoeveel geld scholieren, blijkbaar, hebben en hoeveel ouders geld hebben voor fattbikes voor hun kinderen.

Nee, bij mij thuis andersom. Voor kwartje geboren, maar dubbeltje geworden. Heel gelukkig dubbeltje overigens. Best een dik dubbeltje ook wel. Had ook een stuiver kunnen worden, maar dat is ook weer niet zo. Tja, onderwijsbaan zoeken in de jaren tachtig... 

Mijn ouders zijn naar Nederand gevlucht in 1958. Zij warennederlanders in nederlands-indie toendertijd.Alles achtergelaten, jaren in pensions gewoond. Tot mijn vader werk vond en de definitieve huisvesting geregeld werd. Ik heb nooit ervaren dat we het niet breed hadden. Altijd vers eten en in op verjaardagen e.d werd uitgepakt met 'n grote rijsttafel. Volop versiering met kerst en pasen en iedereen was welkom om mee te eten ...Ik denk dat mijn ouders creatief en vindingrijk waren om met weinig middelen ons het gevoel te geven dat er niets gemist werd. Ik daarentegen heb het nu heel goed. Op het juiste moment altijd de juiste mensen ontmoet en blijkbaar destijds ook nog de juiste beslissingen genomen. Geld hebben gaat altijd ten koste van creativiteit en vindingrijkheid, dat kan ik nu wel beamen. Want alles is kant en klaar te koop!

Ja, gelukkig wel. Want financiele zorgen geven spanningen en daar zou ik nu wel moeite mee hebben. Mijn man en ik hebben niet alleen een vervolgstudie/-opleiding gevolgd tijdens ons huwelijk (T.H. Delft resp. HBO-MW) maar ook werk gekregen in deze sectoren. Wat ook weer met zich bracht dat wij het financieel goed hebben gehad en nog hebben.

Onze ouders zijn van een heel andere generatie en zij hadden het na WO II moeilijker, omdat het land opgebouwd moest worden. Ik heb na de MMS als au-pair de Franse taal en cultuur verder bestudeerd, de grote schrijvers gelezen toen ik in Parijs woonde. Later pas Maatschappelijk Werk-opleiding gaan doen, iets waar mijn hart ook lag.

Mijn man had HTS en heeft een baan gekregen aan de T.H. Delft onder voorwaarde dat hij daarnaast de studie Electrotechniek zou doen. En dat heeft hij gedaan - later een goede leidinggevende baan gevonden in Gelderland.

Nu zijn wij allebei ouder en doen vrijwilligerswerk dat wij ook heerlijk vinden. Een mooi leven, vinden wij - zonder financiele zorgen, met werk dat onze interesse heeft.

En met een beetje hulp hier en daar voor b.v. onze kleinkinderen. Dat is natuurlijk prima: wie het goed heeft kan ook af en toe iets voor anderen doen. Ik had weinig of niets toen ik mijn eigen leven oppakte (16 jaar) en dat maakt dat financiele zorgen mij welbekend zijn. Vandaar dat er altijd oog is voor de moeite die anderen zich moeten geven om rond te komen, zoals onze zoon en kleindochter in Texas. En een beetje compensatie voor de kleinkinderen in Nederland.

Financieel véél ruimer dan mijn ouders. Geboren in 1943 en opgegroeid in Langweer. Ouders alleen lagere school. Vader moest op z'n 14 werken vanwege de armoede thuis. Moeder ook geen kans op verder onderwijs. Beide intelligente mensen die veel verder hadden kunnen leren. Pa botermaker op melkfabriek. Toch een prachtige plaats en tijd om op te groeien tussen weilanden meren en bos. Een mooie avontuurlijke kindertijd. Nooit in een kledingzaak geweest, op 1 keer na. Ook geen nieuwe schoenen. Wel klompen. 
Ook hier gingen alleen kinderen van dokter, notaris en een verlichte boer naar de hbs. Ik dus naar de MULO. 
Deze periode is het eerste deel van mijn autobio: "Luuk Knol, een nieuwsgierig jongetje uit Langweer", deel 1. Tot 1956  Jeugd met prachtig vrij spelen. En ik las veel. Alles wat los en vast zat  

Eind 1955 verhuisd naar Hengelo. Daar verder op de MULO. Twee jaar hield ik vol dat ik naar de HBS wou. Dat gebeurde. Van 2 naar 2. Toen moest ik het ook waar maken. Het scheelde dat ik alle vakken interessant vond. Behalve boekhouden, waar ik nog net een 9 op haalde tot we het in de B afdeling kwijt waren. Dankzij interesse en inzet was ik bij het eindexamen (13 vakken) de beste van de klas met gemiddeld 8,5. 
En een boek van de Franse ambassade "avec les compliments pour les bons resultats". 
Deze periode is deel 2 van mijn autobio "Hengelo MULO HBS B.  De weg omhoog is begonnen"
Daarna studeren aan de RUG in Groningen. (Deel 3). In 1969 afgestudeerd. Financieel kon net dankzij studiefinanciering en 15 bij en vakantiebaantjes. 
Vervolgens bij buitendienst van Min  CRM en verdere loopbaan tot hoofd van een buitendienst van SOZAWE.  
Daarvan kan mijn gezin met vrouw en twee dochters goed leven. Eigen zeilboot, platbodem ( zeeschouw Weerlicht) met reizen van Wadden tot Zeeland en Oostzee. 
Later skivakanties met hele gezin. Paar keer met alle nazaten ( 11) op onze kosten naar een prachtige ommuurde woning met zwembad op Tenerife. 
Vrij laat eigen huis gekocht. 
Nu hypotheek vrij. 
 
Bij interesse kan ik delen van mijn autobio beschikbaar stellen  

Deel 1 ligt ook bij het Fries archief ( Tresoar)

luuk.knol@gmail.com. 

Uitgebreide reactie beschreven. Van l.o. tot universiteit. Van botermaker tot hoofd van een regionale buitendienst van een ministerie. Bij "plaatsing" verdween de hele reactie spoorloos. 
Desgewenst is mijn autobio beschikbaar. Deel 1 l.o.  Deel 2 Mulo Hbs B. Deel 3 Rijksuniversiteit

Ja hoor, financieel heb ik het beter dan mijn ouders. Het hele ( grote) gezin van vaderskant was altijd in loondienst en huurde dus woonruimte. Mijn vader was de eerste die een huis kocht, in de late jaren 50. De ouders van mijn moeder hadden een eigen bedrijf, daar waren de mores anders. Je had geen uitgesproken mening in het openbaar want dat kon je klanten en dus inkomen kosten. Er was een eigen huis met bedrijf aan huis en een grote tuin en moestuin. Wat een rijkdom!!  Dat is altijd mijn ideaal gebleven en gelukkig konden mijn man en ik rond ons veertigste een eigen huis kopen. Hard werken was altijd vanzelfsprekend. Tegen mensen die studeerden werd enorm opgekeken. Nou dat heeft mijn generatie wel afgeleerd een academische opleiding is geen verdienste en geen reden om je beter te voelen dan een ander. Van dat morele superioriteitsgevoel heb ik teveel akelige voorbeelden gezien. Goed zijn in wat je doet, wat het ook is, dat is een verdienste. Genieten van wat je wel hebt is geluk en rijkdom. Een tuin, een eigen plek, je gezondheid en die van je kinderen.  Geld maakt misschien niet gelukkig, maar wel veel mogelijk en genoeg geld neemt zorgen weg. Geld maakt niet gelukkig zeg je als je er geen gebrek aan hebt.

Het heeft me wel altijd verbaasd dat mensen met (veel) geld nooit kunnen stoppen met meer willen, nog meer verdienen, nog meer hebben...

  Dat is eigenlijk pas echt armoe.

Zeker. Mijn vader was ongeschoold arbeider met alleen maar lagere school, mijn moeder huisvrouw met alleen maar huishoudschool. Ik ben (gepensioneerd) academicus en heb in 3 landen gewoond en gewerkt. Mijn ouders hadden het zeker niet ruim maar ze deden wonderen met wat ze hadden een hebben ons de best mogelijke opleiding gegeven en muziekonderwijs met instrument en sport en typles en zwemles. Zo veelzijdig en modern hoewel ze van de oude stempel en relatief oud (van 1921) waren. Ik ben hun nog iedere dag dankbaar voor hun generositeit en moderne visie, vooral nadat ik hetzelfde, maar met veel ruimere middelen voor onze kinderen ben geprobeerd en niet zo goed daarin geslaagd ben als zijñ

Beste Community-leden, Spraakmakers wil jullie graag bedanken voor jullie bijdrage aan dit onderwerp. In deze Community vragen we jullie met regelmaat jullie verhaal met ons te delen over vele onderwerpen. Helaas is het niet mogelijk om ieder verhaal mee te nemen in onze uitzendingen, maar we waarderen de vele reacties die we ontvangen.

Tijdens de uitzending van 19 december is het verhaal van Jacqueline te horen. Ook zij reageerde op onze oproep en wist zich na een zware jeugd met wilskracht op te werken naar een financieel onafhankelijk leven. Hieronder kun je het gesprek terugluisteren:

https://www.nporadio1.nl/fragmenten/spraakmakers/9dc2b09c-9a38-4e21-b038-aae1486c4000/2024-12-19-pieter-hasekamp-cpb-over-vermogensmobiliteit-tussen-generaties