Het respect wat we vroeger voor elkaar hadden

Niet van ik eerst!!!

Ik verlang enorm terug naar de relatieve rust die er toen heerste. Ja, we hadden weleens ruzie en ja, we deden weleens domme  dingen, maar je werd daar niet direct  keihard op afgerekend. Wel lieten elkaar met rust en in onze waarden. Voor zover ik dat als man kan constateren was het voor meisjes en vrouwen ook allemaal wat prettiger. Gewoon aan- of uitdoen wat je zelf wilde zonder dat er allemaal moraalridders jou gingen corrigeren, netjes gezegd. De afreken- en vernedercultuur van deze tijd is verschrikkelijk. Ik verlang echt terug naar die rust. 

Leven en laten leven was het credo. 

Voor mij staan 'de jaren '70' symbool voor optimisme. De wens, de wil en de uitdaging om op een positieve manier persoonlijke doelen te bereiken. Daarbij kon ik rekenen op een uitdagende maar vertrouwenwekkende omgeving waardoor ik met zelfvertrouwen mijn grenzen verlegde. Die jaren (levensjaren van 16 naar 26) hebben mij absoluut gevormd. 

Willem Duys op de radio

Mies en Sonja op de buis.

Dan was alles compleet en de wereld te begrijpen. 

Als ik aan de jaren '70 denk dan zie ik wat fletsere kleuren, een horizon met kerkentorens in plaats van hoogbouw, weilanden met kronkelslootjes waar de grutto roept, koeien buiten en velden vol bloemen, straten met hier en daar een auto op straat of aan de kant, kinderen die buiten spelen, een vliegtuigvrije hemel, een bakker die het brood aan de deur brengt met zijn karretje, salamanders in de sloten, het geluid van een bakeliete telefoon, een televisie waar pas na zes uur 's avonds iets op verscheen, hele gezinnen die samen naar het nieuws kijken, politici van statuur, weinig plastic en degelijke spullen, Led Zeppelin die knettert via de radio, Hennie Kuiper aan de kant van de weg met een lekke band ..... ik kan nog wel een tijdje doorgaan. 

En vooral minder mensen, huizen, auto's, een ander levenstempo en meer sociale cohesie. Ik moet eerlijk bekennen dat ik tegenwoordig steeds vaker aan die tijd terug denk, en er ook stilletjes naar terug verlang. Vooruitgang is een subjectieve vaststelling .... 

Mijn leeftijd! 

Ik was een puber in 1970 dus ik heb me veel verveeld. Net zoals pubers nu denk ik. Maar ik was wel vrij om te experimenteren met alles wat god en de kerk verbood. Dat was winst. 

Ik mis de relatieve overzichtelijkheid. De zorgeloosheid van opgroeien toen studeren nog gewoon kon zonder mega schuld opbouwen en bij moeten werken. De vanzelfsprekendheid van leren en een baan vinden. Vakanties en uitgaan zonder de alom aanwezige sociale terreur van de mobiele telefoon.

Leren en werken en een eigen woonruimte vinden. Lekkere muziek in de jaren 60 en 70!! 

 Maar opnieuw 18 zijn met alle onzekerheid die daarbij hoort?

Nee dank u, en zeker niet in deze tijd, wij hebben het zoooo gemakkelijk gehad vergeleken met de jeugd van nu.

Ik was een tiener in de 70's. Wonend op het platteland, dorp van nog geen 200 inwoners. Als zoon van een timmerman, en moeders was gewoon thuis, zorgen voor de kinderen. (3 jongens) Zo heerlijk rustig, met vriendjes speelden we door het hele dorp en de grote bossen rondom. Een fantastische tijd gehad daar.

Ook: muziek werd belangrijk. Voor mij was dat de glamrock, zoals The Sweet, Slade, Alice Cooper etc. En dat alleen beluisterend via Radio Veronica als zeezender. Daar was ik megafan van, bij het obsessieve af. Daardoor kwam ook de interesse in politiek om de hoek kijken, want links, Joop den Uyl cs, wilden Veronica tot zwijgen brengen. Mijn woede jegens links is toen ontstaan en is nog steeds zo...

Na de LTS, mét diploma metaal op zak, werkte ik als 15 jarige bij de dorpssmid, en later bij een VW dealer, waar ik mijn kennis voor auto's opdeed. Heb nu, gepensioneerd en wel, weer een kever uit 1973! Daarna wat gewerkt voor een melkfabriek, uitzendbaantjes tot ik in het leger moest.

Dus kortom, een heerlijke, zorgeloze tijd. Mijn opa's en oma's waren (keuter) boer, daar was ik vaak te vinden, Wij hadden een prachtig huis, helemaal vanaf de grond gebouwd door mijn vader. Een tuin van 300 x 120 meter. Met daarin ook nog een motorcrossbaan. Mijn vader deed als hobby aan motorracen zodat we in het seizoen ook nog eens alle circuits in heel Nederland bezochten. Echt een geweldige tijd voor een tiener!

Ik hoorde mijn ouders ook wel over vroeger. Maar nostalgie brengt de oude wereld niet terug; het verleden is als de dood. 
Mooie herinneringen aan een andere tijd, dat wel. 

Mijn jeugd en de onbezorgdheid. 

Mijn schooltijd. Maar zou het in de huidige tijd niet meer willen meemaken!

Het gewone respect voor de overheid en zijn dienaars. Betekent niet dat zij altijd gelijk hadden, maar het was overzichtelijk. En ook toen veranderde er veel onder invloed van oproer.

Het meest verlang ik naar het ontbreken van die hele wokegemeenschap.

Ik mis de scherpte van de cabaretiers, die ongestraft iedereen op de hak konden nemen.

Ik mis de 'love, peace and hapiness-vibe' van mijn generatie.

Ik mis de vrijheid bij vrouwen om zonder zorgen topless te durven lopen.

Ik mis het geven van je mening in het openbaar, zonder angst op een agressieve reactie of erger.

Ik mis de gezellige gesprekken met elkaar, zonder schermpjes ertussen.

Ik mis de onwetendheid omtrent stikstof, zure regen, PFAS, roundup, fosfaat, vliegvervuiling en de voetafdruk die je achterlaat door fijn te leven....

\

Het belangrijkste van de jaren 70, voor mij, waren mijn huwelijk met het liefste meisje dat ik kende en de geboorte van mijn twee dochters. Verder herinner ik me de autoloze zondagen, de benzine op de bon en dat alles omdat ook toen Israel in oorlog was. Toen stond ik nog 100% achter Israel; het verdedigde zich tegen een overmacht aan vijanden. Helaas heeft de geschiedenis aangetoond dat ook Israel een lelijk gezicht kan hebben en overreageert op een verwerpelijke aanval door hamas; meer dan 40.00 doden Palestijnen tegenover 1200 doden Israelies. Verder herinner ik me de veel grotere tolerantie onderling, getuige de opkomst van het naturisme, de ontsluiting van naaktstranden. Zet dat nu eens tegenover de ogenschijnlijke preutsheid die nu opgeld doet. Behalve dan natuurlijk de tegenwoordige enorme consumptie van porno. Maar ja, dat kan stiekem en bloot recreëren was natuurlijk verre van stiekem. Politiek gezien was het allemaal wat overzichterlijker. PvdA, CDA,een kleine VVD en gelukkig, toen, ook een opkomende pacifistische en groene stroming. Ondanks de koude oorlog!  Er was geen sprake van populisme en rechts-radicaal had nauwelijks aanhang. Toen herkende mensen fascisme, nazisme en eigen volk eerst mentaliteit nog. Wellicht doordat de tweede wereldoorlog nog verser in het geheugen lag. En dat heeft gelukkig, voor wie toen leefde, nog een aantal decenia voortgeduurd. In de jaren 80 viel de Berlijnse muur en was de koude oorlog ten einde. het nieuwe Rusland leek bijna een vriendelijke buurman.

Wanneer en waardoor de rampzalige omslag plaatsvond, weet ik niet. Misschien wel de komst van de smartphone/ (a)sociale media waardoor  iedereen "eindelijk kon zeggen wat ie dacht" zonder daar direkt op aangesproken te worden ( en zonder daarbij eerst na te denken). Wat de huidige generatie(s) kunnen leren van de jaren 70 is: respekt voor elkaar, leven en laten leven, optimisme en toekomstgerichtheid en dit door je minder te laten leiden door populisten/ volksmenners of door politici die  in hun puberteit zijn blijven steken en zich als zodanig gedragen.

Ik hoop er het beste van.

Alles..! Behalve het kinderloze.. 😉

Ik verlang naar niets terug, het was het begin van mijn mondigheid in de relatie van het huwelijk. Ik ging de opleiding M.W. doen naast het gezin en daar heb ik zeer van genoten. Dat doe ik nog steeds, trouwens, wat de interesse in mensen betreft.

In de jaren '70 ging ik studeren in Leiden, werd ik actief in de PSP en in Wij Vrouwen Eisen. Ik zat in bandjes en in een feministisch vrouwenkoor. Woonde in een klein kamerje boven een discotheek. Had altijd wel verkering met iemand.

Dit was allemaal de vrolijke opmaat naar later als wetenschapper, partijbestuurder, ambtenaar en nu oma. Die stiekem nog weleens de plaat van De Sirenes draait. En meezingt met haar eigen teksten van weleer.

Koot en Bie elke zondag op TV

de muziek van die tijd, incl. oude jazz

het leven zonder (a)sociale media

een LP opzetten, met die kras erin

de spanning van het liften

mijn eerste auto's: een Ami6/2CV-Eend, Saab 96, ik kon ermee lezen en schrijven, en makkelijk zelf repareren!

allemaal nostalgie dus..........

Beleefdheidsvormen, respect voor de ander, minder gecompliceerd leven, meer vrijheid, aanzienlijk minder regels, gezellig uitgaan, ouders die tijd voor mij hadden, een moeder die thuis was als je uit school kwam, goede gesprekken, aandacht, goede muziek, discussies zonder gelijk te willen heben. 

Terugverlangen is een groot woord. In die tijd periode heb ik anderhalf jaar in dienst gezeten, zijn we getrouwd en kregen we ons eerste van twee kinderen en begon ik bij mijn eerste baas. Ik hield mij in die tijd met andere dingen bezig dan nu en het was een tijd die mij grotendeels heeft gevormd tot wie ik nu, op 73-jarige leeftijd, ben. Het was een tijd waar ik met heel veel plezier aan terugdenk, maar dat is wat anders dan ernaar verlangen, want dat laatste heeft geen enkele zin. Wat ik mis is het respect dat we toen wel voor elkaar hadden en ook het meer in 'wij' denken dan in 'ik'. En we zijn nu ook zo spijkerhard naar elkaar toe geworden. Mensen als Wilders, die kwetsen om het kwetsen, zouden in die tijd bijvoorbeeld gefileerd worden door zijn mede-politici. En natuurlijk was het toen niet allemaal vreugde, flower power en zonneschijn, maar het voelt alsof het relaxter was.        

Ik verlang terug naar de jaren dat mijn vader nog leefde, dat waren de 70er jaren (en daarvoor natuurlijk), en dat ik wat bewuster met hem contact had gehad/gezocht i.p.v. alleen maar een opstandige puber te zijn die zich tegen hem afzette. Niet wetende wat voor ramp zonder terug er in eerste maanden van 1980 zou plaatsvinden. 

Eigenlijk verlang ik niet terug naar de 70er jaren omdat ik toen gepest werd op school, misbruik ervaarde door mijn toen-verloofde, worstelde met gewicht en soort van anorexia had, ga maar door. Allemaal shit en stress, maar ik zou er graag weer doorheen gaan als ik daarmee ook de laatste jaren met mijn vader (bewuster) terug zou krijgen.

Koot en Bie. 

Effe goed die achterlijke politici de oren wassen. En ze luisterde toen. Tegenwoordig zijn het narcisten, alleen met zichzelf bezig.

Verwarrende tijd vol met politieke vraagstukken, Vietnam was voorbij maar Rusland liet van zich horen. Kruisraketten al of niet in de achtertuin,  woningnood, stakingen links en links. Rechts probeerde alles juist bij het oude te laten,  behalve voor aandeelhouders. Kortom die zogenaamde goede tijd....was best heel leuk..achteraf gezien natuurlijk. 

Minder polarisatie, je zag niet dat iemand een andere kleur had, het was gewoon je vriendje.

Tot slot, het was romantisch en toch leuk. 

Naar: K & B

Ik was 12 in 1970 dus 22 in 1980 persoonlijk geen toptijd voor mij, maar wel heerlijk dat iedereen in de buurt ongeveer gelijk waren en dat je dingen kon doen waar je ouders niet gelijk bovenop zaten met zo als nu met volgsysteem op de scholen je kon een keer spijbelen enzo.Je kon fouten maken zonder gelijk aan de hoge boom gehangen te worden iedereen was milder. En er was groot respect voor ouderen en bv de politie enzo en dat was heel fijn. Mijn opa en oma hoefde zich niet eenzaam te voelen of bang te zijn als ze ouder werden , je zorgde voor ze je was er gewoon, dat is een groot gemis in deze tijd ipv dat je leerde van je opa en oma vinden ze nu vaak oudere " lastig @ en geen tijd een verlies voor de ouderen maar zeker ook voor de jonge generatie 

Ik verlang naar mijn moeder die na zeven jaren in coma uiteindelijk in 1978 overleed en di ik dus nauwelijks heb meegemaakt.

Ik verlang ook soms terug naar mijn lichaam waar ik toen meermalen per week mee volleybalde.

De concerten van David Bowie! Verder als vakfotograaf, de prachtige opleiding tot goudsmid op de Vakschool Schoonhoven. Ja, en vervolgens trok het inzetten van mijn visie op de dingen als communicatie adviseur steeds harder aan mij. Maar de seventies waren toen al over. It seems that life is a compilation of waves.

Het, achteraf wat naieve, vooruitgangsgeloof. De generatie geboren in de vijftiger jaren dachten de wereld beter achter te gaan laten. Het bleek een korstondige illusie, de Club van Rome was een wake-up call die volstrekt overschaduwt werd door de voortgaande industrialisatie en globalisering waar geen fatsoenlijke rem op zat. De flowerpower generatie werden boomers die in groeiende luxe vanaf de zijlijn soms nog wel eens commentaar gaven maar vooral na vele protesten marsen gedesillusioneerd wegzakte in de luie stoel. De huidige jonge generatie kan hiervan leren dat idealen alleen in realistische daden omgezet invloed hebben op het verdere verloop van de geschiedenis. Verleg wat vaker een steen in de rivier. Doe iets en blijf het doen.

Het belangrijkste besluit dat in de jaren 70 is genomen was het invoeren van de één kind politiek in China. Als dit in alle landen was ingevoerd zou de toekomst van de mensheid op aarde er nu veel beter uitzien.

Ik herinner me de heerlijke pop muziek uit die jaren die vrolijkheid, optimisme en soms zelfs idealisme uitstraalden. Gelukkig heeft veel daarvan een soort staat van evergeen gekregen

De sexuele vrijheid werd uitgeroepen en geconsolideerd en het is te hopen dat die stand houdt. Het vrij geven van abortus was ook een stap op de goede weg naar verdere zelfbeschikking over eigen lijf. Het laatste duwtje: zelfbeschikking over eigen levenseinde hoop ik nog mee te maken.

Er is veel goed gebeurd in de jaren 70, maar ik heb het gevoel dat we dat te weinig op de waarde ervan schatten en zelfs dat tegenkrachten te veel voet aan de grond krijgen. Terug naar mijn eerste zin: er zijn nog steeds idioten die durven te zeggen dat er meer kinderen moeten worden gebaard. Wat een minkukels!

De manier waarop Chileense vluchtelingen toen werden ontvangen. Met gastvrijheid en warmte en empathie. 

Ajax '71,'72 en '73 en de autoloze zondag. De wereld leek overzichterlijker. Je stemde altijd PvdA of VVD. De wereld was véél groter.

Ondanks dat in deze jaren ook de nodige brandhaarden op de wereld waren, oliecrisis de vooruitgang dreigde te blokkeren. De hypotheekrente aan het einde van de jaren 70 toren hoog was en vele huizenbezitters de nodige kopzorgen bezorgden, was men toch vrij positief. Er werd in mogelijkheden gedacht. Samen was een sleutelwoord! 

Dat samen wordt nu gemist. Indivualisme viert hoogtij. 

Het tempo is het eerst waar ik aan denk. Alles ging veel langzamer. En ongetwijfeld vonden we toen ook dat alles veel te snel ging in vergelijking met de jaren daarvoor.  Maar het versnellen ging de jaren erna alleen maar sneller. Ook mochten we toen op zaterdagavond in het weekeinde een bakje chips en twee glaasjes cola, tegenwoordig eet de gemiddelde Nederlander elke avond een halve of hele zak chips leeg en sommigen drinken de hele dag cola. Er was veel minder TV dus veel minder keuzestress. Die keuzestress gold ook voor de supermarkt. Er waren veel minder keuzes van één product.

Er was minder preutsheid. Ongetwijfeld zat er in die vrijere seksuele moraal ook een schaduwzijde die toen niet werd gezien maar tegenwoordig kun je bijna niet anders dan preutsheid betrachten omdat van alles makkelijk een foto is gemaakt en die verschijnt op het web. Er was meer respect voor gezag. Die veranderde wel ten aanzien van de jaren ervoor maar gezag werd op veel fronten nog gerespecteerd. Tegenwoordig is dat nog amper het geval.

Ik heb geen heimwee want vroeger was niet alles beter. Dat is wensdenken en nostalgie. Maar ik was veel jonger en in een andere levensfase. Er viel nog zovele te ontdekken en dat was waanzinnig gaaf. Dat maakt de herinnering zoet.

Ik leefde toen nog niet, maar als ik alle reacties hier lees, dan verlang ik wel naar een overzichtelijke tijd, waarin niet iederen maar altijd aan moet staan en er enorm veel van iedereen elk moment verwacht wordt. Een wereld zonder mobiele telefoons... <3

In de jaren 70 en daarvoor luisterden we nog naar elkaar, hadden we nog respect voor andermans mening.  Nu ontwijk ik in familiekring controversiële onderwerpen en politieke kwesties vanwege de doorgeslagen polarisatie.  Als ik zie hoe in Amerika polarisatie zover is doorgeslagen dat gezinnen en families elkaar niet meer willen spreken of ontmoeten dan ben ik bang dat ook hier in ons land het zover gaat komen. 

Voorbeeld: Als ik aan mijn broer vertel hoe ik in Cambodja in Pnem Penn in het Genocidemuseum zag de tekeningen en foto's zag hoe Pol Pot met de Rode Khmer veel mensen heeft doodgemarteld....  Dan hoor ik 'er waren toch goede bedoelingen'....etc      Jij met je rechtse praatjes altijd....dan zwijg ik maar.

In de jaren 70 en daarvoor luisterde men nog naar elkaar en hadden (enig) respect voor elkaars mening. Nu ben ik bang dat de polarisatie l zover is dat men in familieverband controversiële meningen of politieke onderwerpen soms beter kan vermijden. In USA zijn families en gezinnen uit elkaar gevallen. Hoever zijn wij daar nu in ons land al vanaf.

Vroeger hadden we nog enig respect voor elkaar hadden, andermans mening werd naar geluisterd.  Nu slaan we elkaars hersens bijna in.

Het tijdperk zonder mobiele telefoon, waarin we elkaar "gewoon" lieten doen en zijn. Zonder alle controle en constant contact, veel minder prikkels en manipulaties van alle kanten. De zorgstaat i.p.v. het kapitalisme maakte voor mij alles een stuk gemoedelijker overzichtelijker.
Zelf onze weg uitzoeken i.p.v. alle opgelegde keuzes die er nu zijn omtrent gedrag, denken en uiterlijk.
We wisten dat we elkaar toch wel weer zouden ontmoeten i.p.v. constant weten waar en wat iedereen deed.
Zoveel rustiger en stimulerend om er zelf op uit te gaan. De realistischere eisenlijst aan het leven, elkaar en onszelf.

Geen woke, geen agressieve islam, Joden en Israël kregen onze onvoorwaardelijke steun. Zwarte Piet was normaal,,niemand zag daar discriminatie in. De EU had nog niet alle macht. 

Terugkijkend denk ik dat de jaren Zeventig niet per sé beter of leuker zijn geweest dan de huidige tijd. Bovendien is in 1977 een jeugdtrauma ontstaan na een verhuizing (enorm gepest op de nieuwe school, o.a. vastgebonden met ijzerdraad aan een speeltoestel). Maar ik ervaar nog geluksgevoelens bij enkele bijzondere momenten uit die jaren zeventig: 

- Verhuizing in 1973 van Amsterdam Noord naar Sijbekarspel: schapen in het weiland achter ons huis, spelen in de modder, leuke vriendinnen Tjarda (Surinaams) en Paola (half-Engels) in de straat, tevens klasgenoten. Surinaamse juf Elly Muller (tweede klas)! 
- Boswandelingen op de zondag, samen met mijn ouders, af en toe ook oom Martin erbij; 
- Nog echte winters (1978 en 1979) met veel sneeuw, overigens ook een echte, doch zeldzame hittegolf in de zomer van 1974; 
- Eerste vakanties in de bergen: Aime de La Plagne (Frankrijk, 1978) en Arosa (Zwitserland, 1979 & 1980); 
- Elke zondagochtend luisteren naar de Ko de Boswachtershow (en Vroege Vogels); 
- De LIVE uitzending van de Ko de Boswachtersshow met Burny Bos en Wieteke van Dort, in 1979. Ik was op de radio! 
- Heerlijk lezen in de boeken van Pol, Pel & Pingo, Pinkeltje (Dick Laan), De Kleine Kapitein (Paul Biegel), Arendsoog, en Suske & Wiske; 
- Ow ja, en in Amstelveen las ik alle Kuifjes van oom Martin;
- En oom Martin zette klassieke muziek op cassettebandjes;
- Cassettebandjes! (bezoek het Museum van de Twintigste Eeuw te Hoorn als U originele exemplaren wilt zien);
- Ook op cassettebandje: muziek van o.a. ABBA, Pink Floyd & The Police (in de jaren tachtig LP's gekocht);
- inspirerend, ook voor een jong kind: minister-president Joop den Uyl (en de autoloze zondag);  
- En blijkbaar was ik, blijkens mijn eerste opstel uit 1975, toen al anti-automobiel-activist:

 

*** MaSeH-san (Maarten Sebastiaan, geboren 4 juni 1969).

Jegens Albert Dolling: ik denk dat de perikelen rond Zeezender Veronica (die overigens in 1976, in de periode Den uyl, wèl is geaccepteert als publieke omroep) zowel genuanceerder als ingewikkelder zijn. De verantwoordelijk minister van CRM was Henry Willem van Doorn (1915-1992), oud-omroepvoorzitter van de KRO. Er waren gewoonweg verouderde regels over omroepen en uitzendfrequenties. Veronica is inderdaad belangrijk geweest voor een deel van de 'muziekvernieuweing' in Nederland. Het onderwerp 'Veronica' bracht in die jaren in Sijbekarspel veel dicussie teweeg tussen buurman en huivriend Wil Delcour (speelde in de jaren zestig te Hoorn ook in een beatbandje), voorstander van Veronica, en mijn vader Pieter Hol (meer jazz-liefhebber, ook fan van o.a. Randy Newman en Cornelis Vreeswijk), die de Vernica-DJ's zoals Rob Out maar schreeuwlelijks vond. Is-ie later aangaande Tineke de Nooij wel op terug gekomen, want zij is/was ook fan van Cornelis Vreeswijk. Overigens weet ik dat veel van de kinderen van Joop den uyl graag naar Radio Veronica luistereden (lees zijn biografie!), dus er werd bij Joop & Liesbeth thuis stevig over gediscussieerd. 

Ik denk dat we van de jaren zeventig óók kunnen leren dat het te simpel is om 'links' dan wel 'rechts' ergens de schuld van te geven, althans behalve in het geval van ruw racisme of ignorante xenofobie.  

Aanvullend op de opmerking van Els Veenis (altijd goed om je uit je muziekbubble te begeven): 

De Sirenes, lied 'Monoseksueel'.
https://youtu.be/h2TpZYfLJS4?si=9ntuUwqovgaXOU-P 

Nog even mijmerend nadat ik mijn herinneringen al had geplaatst, denk ik toch dat de grootste jaren 70 invloed op mij kwam van alles wat ik al stelde hierboven. Muziek, politiek, school, etc. Maar het belangrijkste was toch wel mijn vader. Wij waren als broers apetrots op hem. Hij bouwde als gewone timmerman ons hele huis. Ook aanleg van gas, water, elektra. Alles deed hij zelf. Nu zouden we het een villa noemen. 

Naast dit alles ook nog een hobby die wij als broers ook overnamen: Auto's, motorfietsen, en ermee racen en crossen. Testritten met de racemotor deed hij gewoon op de openbare weg. Niemand die er over klaagde in het dorp. Er woonde nog geen import uit de Randstad, dus geen jankers. Dus wat waren we trots toen dit in de krant kwam. 1975, meen ik. Willem Dolfing was dus mijn vader. 

Het was toch een meer onbezorgde tijd al had je veel minder. Je hebt nu veel meer maar dat creeert alleen maar meer zorgen.  Juist door internet ondanks de voordelen die het geeft. Maar zoals Johan Cruiff dat al eens zei; Ieder voordeel heeft z'n nadeel en die zijn er zeker. Het touwtje uit de klepperbus waardoor je makkelijk thuis kon geraken. Dit is ondenkbaar vandaag de dag. De overbevolking waarvan de consequenties nu merkbaar in alle sectoren. Ging je op zoek naar een huis dan kon je nog onderhandelen naar beneden. Nu is het alleen maar omhoog. De influx van culturen is ook een verkeerde mix gebleken en veroorzaakt tegenstellingen en polarisatie en heeft discriminatie en racisme aangewakkert. Maar toen was er meer vertrouwen in de samenleving dan nu ondanks de koude oorlog. 

De belangrijkste evenmenten van 1970, voor mij, waren mijn huwelijk met het liefste meisje en de geboorte van onze twee dochters. Voor de wereld, ons land zijn er andere zaken die ik me goed herinner: de autoloze zondagen en de benzine op de bon. Allemaal een gevolg van de zoveelste oorlog waarin Tsrael verwikkeld was. Toen stond ik nog 100% achter de Israelische regeringen; zij werden grootscheeps aangevallen en verdedigden zich. Nu is dat helaas anders: Israel vergeldt medogenloos een verschrikkelijke aanval van Hamas. Ik vind buiten proportioneel: 1200 doden aan Israelische kant en inmiddels meer dan 40.000 aan Palestijse zijde. Om nog maar niet te spreken van de doden, vluchtelingen in Libanon. Alle verhoudingen zijn zoek. Ik mis de intentie tot vrede, tot vreedzaam naast elkaar bestaan. En dat mis ik in ons eigen land ook. Immers, volksmennende populisten krijgen een grote massa mensen mee. Dat is zorgwekkend; we kennen een dergelijk voorbeeld uit het nabije verleden. Mensen worden tegen elkaar opgezet en laten zich deels ook meeslepen hierin. Wat ik verder mis is de duidelijkheid in de politiek. Twee grote partijen, PvdA en CDA en een kleinere de VVD. En verder wat christelijke en pacifistische stromingen. Partijen die, soms met tegenzin, wel met elkaar werkten in het belang van ons allen. Verder  mis ik de afwezigheid van smartphones, die het gemakkelijker gemaakt hebben om ongebreideld "te zeggen wat je denkt" zonder te denken over wat je zegt. Die de (a)sociale media  bevorderd hebben. En bovenal mis ik de tolerantie, het leven en laten leven, de vrijheid je te kleden, of te ontkleden; het toestaan van naaktrecreatie op naaktstranden en naturistencampings. Kortom de afwezigheid van de huidige preutsheid.

Was het allemaal beter? Nee, natuurlijk niet. We hadden de koude oorlog die nog tot in de jaren 80 zou voortduren. En toch, was er optimisme en hoop. Was er toekomstgerichtheid en de wil om er samen als land, als Europa, het beste van te maken.

Laten we 2025 nu eens een stapje terug doen en het ikke, ikke, ikke loslaten en in saamhorigheid, onafhankelijk van religie of politie stroming de wereld net iets beter maken.

Iedereen een voorspoedig 2025 en alle jaren erna!

Els van Loon

Voor mij de jaren dat er veel kon. Met een rustigere omgeving, relaxed zonder altijd allert moeten zijn, waar je ook gaat en staat. De onrust is meer in mijn lijf gekropen door onrustige tijden wereldwijd.