Mijn lichaam is mijn Tempel, daar kom ik dagelijks. Ik woon er namelijk in!

Ga iedere zondag naar de kerk 

Ik ga niet meer "gewoon" op zondag naar de kerk en ben geen lid meer van een kerkgenootschap. Vrienden en familie wel en daarvoor heb ik alle respect. Op vakanties loop ik bijna iedere kerk even binnen (die open is). Prachtig! Soms brand ik een kaarsje voor de doden, soms voor de levenden.

Ik ga 1-3 keer per week naar de kerk. Geen traditioneel groot, hoog gebouw met houten banken, maar een moderne zaal met comfortabele stoelen, hedendaagse muziek, aandacht voor God en elkaar en veel fijne sociale contacten. En in tegenstelling tot de landelijke trend groeit het aantal bezoekers gestaag!

Ik kom er nooit, want ik geloof niet in god

JAZEKER KOM IK DAAR NOG WEL EENS.  iK LEES OOK ALTIJD TROUW HET BOEKJE WAT IK MAANDELIJKS ONTVANG VAN MIJN GEMEENTE (KERK).

Ja, ik suppoost eens in de 3 weken van april tot november, verder kom ik er niet meer

Iedere vakantie bezoeken wij wel een kerk. 

Voor een heilige mis niet, maar in gedachten ben ik er wel vaak. Wij (mijn moeder en ik) zijn door de kerk niet in de steek gelaten toen we ze nodig hadden.

De laatste jaren bezoek ik geen kerk meer. Voorheen ging ik kijken naar de pracht en praal of de kaalheid om me steeds weer te verbazen. En later te ergeren aan het feit hoe de wereld/mensheid is belazerd en arm gehouden door te krijgen met godheden en verzinsels. En ze arm te houden en afhankelijk. Maakt niet uit welke godheid/geloff dan ook. Schande.

Bijna elke week. 

Nee, een kerk bezoek ik nooit. Ben wel, héél lang geleden, gedoopt. Dat was meer op aandringen van mijn grootouders, die vonden dat in elk geval het eerste kind moest worden gedoopt. Daarna, in de jaren 70, nog 1x toen mijn oom en tante er zijn getrouwd. 

Toch is het eigenlijk de enige echte kerk in het dorp. In de zin van: oud. Gebouwd 14e -16e eeuw. Mooie kerk ook, een rijksmonument. En zijn er naast de kerkdiensten ook tentoonstellingen, optredens van zanggroepen en meer. Toch maar weer eens kijken...

Als kind moest ik vaak naar de kerk. Op kostschool 2 keer per dag. door de eindeloze verveling en nepheiligheid  heb er een bloedhekel aan gekregen . Als je niet echt heilig kunt zijn moet je schijnheilig worden. Hoeveel mensen die zich Christen noemen, brengen de Christelijke naastenliefde, het belang van de ander net zo belangrijk vinden als je eigen belang, in praktijk ?  Als iedereen dat gewoon  zou doen hadden we het allemaal veel beter en aangenamer. Alleen zouden de kerken dan hun machtspositie kwijt zijn.                                  Of God echt bestaat weet ik niet . Ik houd een mogelijkheid open. De opvatting van Spinoza spreekt me wel aan. Het goddelijke zit in het universele en in de natuur. Dan past ook de uitspraak: De grootste Godslastering is het om God zo kleinzielig en klein te maken dat hij binnen de regeltjes van de reguliere godsdiensten past.Daarmee kunnen mensen elkaar in de houdgreep houden.  Dat neemt niet weg dat vooral de Katholieke kerk prachtige kunstwerken heeft laten maken. Vooral Romaanse kerken zijn vaak puur  en ontroerend.  Maar hoewel Christus in een stal geboren is, maken ze er later een ST Pieter van. 

Ga soms naar de kerk voor een concert o.id.  Toch betekent de kerk voor mij wel bijzonder veel als centraal punt in het dorp met omliggend kerkhof en klokkenstoel als één van de weinige gebouwen in m'n geboortedorp met een grote historische waarde. Op het kerkhof aantal naaste familieleden die daar begraven zijn. Vroeger als kind (ruim 60 jaar geleden) wel naar zondagschool en catechesatie. Toen ook wel eens naar kinderdiensten en met kerst uiteraard. Op officiele papieren werd ook steeds als zijnde nederlands hervormd vermeld. Was bij velen de gewoonte in de Stellingwerven/Friesland. Later in studententijd uit laten schrijven. In vakanties bezoek ik ook wel kerken. Maken veel indruk door grootte, vele kunstwerken, bijzondere akoestiek en hun geschiedenis.

Tja, heb je even zou ik mee willen beginnen.

Ik kom uit een gezin waar beide ouders roomskatholiek waren. Dus zijn wij na de geboorte snel gedoopt, naar RK onderwijs gegaan, het vormsel ontvangen, etc.

Vanaf mijn 15e heb ik heel veel voor de RK kerk gedaan waar ik tot dan toe trouw en vanuit gewoonte wekelijks op zondag de dienst bezocht. Dit naast al mijn vrijwilligerswerk voor de kerk. Ook nadat wij trouwden en in De Meern gingen wonen bleef ik actief in de kerk en de kerk trouw op zondag bezoeken. Dit veranderde toen wij verhuisden naar Nieuwegein.

Toen viel al snel een brief op de deurmat. De RK parochie heette ons welkom en schreef in de brief er bij dat wanneer wij niet onze financiële bijdrage zouden leveren, dat wij er dan niet meer bij zouden horen. Tja dat was olie op het vuur! Een aantal jaar geleden heb ik mij na de zoveelste uiting van onbegrip vanuit de kerk voor de samenleving maar formeel laten uitschrijven uit het doopregister. Ik ben dus geen katholiek meer!

Sinds 12 of 13 zing ik samen met mijn echtgenote bij een Black American Gosprel koor. Eerst in Nieuwegein en later in Baarn. Geloof heeft wel degelijk een plek in mijn overpeinzingen.

De RK kerk wil overal op de wereld een en hetzelfde zien als het gaat om uiting van het geloof. En dat is waar het fout gaat. We zien het resultaat in Nederland. Kerken moeten sluiten, worden afgebroken en ga zo maar door. En de kerk in Nederland klaagt alleen maar dat de mensen wegblijven. Grappig genoeg is dat de Pinkstergemeenten in NL explosief groeien. Daar van leren is de RK aartsbisschop vreemd.

Ik had ooit een trainer die sprak: "Ga je niet mee met de tijd, dan ga je mettertijd". Dat is wat er gebeurt met de traditionele kerken in NL en misschien wel wereldwijd.

Ik was laatst nog in een kerk, 's avonds om een presentatie te geven over puberbreinontwikkeling voor de ouders van een christelijke school. Ik ben zelf niet religieus, maar kom wel uit een familie die van oorsprong religieus was. Ik heb warme herinneringen aan de kerkbezoeken in de jaren zeventig met mijn oudtante Agaath als ik bij haar logeerde, ook al was hun dominee van het oudtestamentische hel-en-verdoemenis soort. Mijn presentatie vorige week werd geopend door een vertegenwoordiger van de school, en hij vroeg om een zegen voor de avond en specifiek om een zegen voor mij als spreker. Ondanks mijn atheisme deed me dat toch wat. Dat iemand die diep gelooft mij op die manier iets wilde geven, vond ik fijn. Dus wat zoek ik in een kerk. In principe niets. Maar ik zie wel wat een kerk, of welk ander gemeenschapsgebouw, kan geven. En hoe een kerk kan verbinden, als mensen elkaar het anderszijn gunnen. Laat een kerk een verbinder zijn in een wijk. 

Ik kom er zeer regelmatig. Soms om samen te zingen. Een andere keer naar de zondagse dienst met een preek. Op vakantie of tijdens een dagje weg in bijvoorbeeld een katholieke kerk om te genieten van de prachtige kunstwerken en de sfeer die daar zijn.

Kom bijna elke zondag in de kerk. En geloof zeker in God de almachtige.Schepper van hemel en aarde. 

Ja, als er iemand begraven of gecremeerd wordt en de familie waarde hecht aan mijn aanwezigheid als troost of ondersteuning. 

En als architect, als het bijzondere gebouwen zijn waar ik nog nooit geweest ben of om voor anderen een rondleiding te geven.

Nee. Ik zou wel eens een oudere kerk gebouw bezoeken, maar dan om de architectuur. Of ik nu wel of niet geloof, heb ik geen kerk gebouw nodig. Dat er sommige kerk gebouwen ook voor andere dan kerks activiteiten verhuurd / toegang verleend wordt kan dan ook, en bij het bezoek of deelname aan zo'n niet kerks gebeuren bezoek je ( ik ) dan toch het gebouw.

Als het een toeristische halte is ja. Soms ruikt t lekker, is het mooi of juist even lekker rustig en koel. Soms is er mooie muziek. En bij trouwerij of begrafenis natuurlijk. 

In haar functie van gebedshuis doet een kerk mij niets. In die functie bezoek ik dan ook geen kerk. Ik bezoek soms wel kerken. Dat is dan tijdens vakantietrips, vanwege hun architectonische schoonheid en de kunsten in een aan de kerk. En eventueel de geschiedenis er achter. 

Ik plaats een reactie...en WEG is ie. Nog maar een keer.

In haar functie van gebedshuis doet een kerk mij niets. Om die reden bezoek ik dan ook geen kerk. Ik bezoék ze soms wél. Dat is dan tijdens vakantietrips. Vanwege de architectonische en kunstzinnige schoonheid van en in het gebouw. En eventueel de achterliggende geschiedenis. 

NEE!!!

Via T.V. volg ik een dienst en op dinsdagmorgen ga ik naar de openkerk voor een kopje koffie en een praatje. Tevens ben ik ook een aktief medewerker v.d. openkerk.

In Rozendaal staat een heel mooi kerkje vlak bij het kasteel Rosendael - gebouwd in de 18e eeuw door Lubbert Adolf Torck, heer van Rosendael. Tot 1949 was het in het bezit van de heren van Rosendael. Toen is de kerk, pastorie en toebehoren geschonken aan de Hervormde Gemeente Rozendaal.

Kerk en interieur zijn Rijksmonument en met name een prachtige wandschildering uit 1905 (Jugendstil) maakt het interieur heel bijzonder. Er worden wekelijks diensten gehouden en er vinden o.a. huwelijken en afscheidsbijeenkomsten plaats.

Dus af en toe komen wij daar nog. En een aantal jaren geleden was ik lid van de Cantorij, er werd gezongen tijdens de dienst op zondagochtend. Dat waren mooie jaren waar ik goede herinneringen aan bewaard heb.

Tegenwoordig worden er ook af en toe exposities gehouden en lezingen, die wij bezoeken. En er zijn concertjes op zondagmiddagen. Dus ik vind dat in Rozendaal de Kerk wel degelijk een functie heeft behouden - aangepast aan de tijd. Er is op tijd nagedacht over de toekomst van deze kerk en zijn activiteiten georganiseerd.

jazeker ga bij reizen altijd naar (roomse) kerken ook thuis. Soms beeldschone Gesamtkunstwerke. Preken van vrijzinnige predikanten - doopsgezind, remonstrant, vrijz hervormd - vaak geweldig.

Ik heb daar niks te zoeken tenzij er een leuke voorstelling is. Muziek of zo. Verder heb ik wel wat anders te doen. 

De Kerk heeft ons niets te bieden in materieel opzicht,maar wij komen daar omdat we op zoek zijn naar ons zelf.

Wij zijn ons zelf kwijt geraakt  in de storm van geld en consumentisme.

We zijn los gezongen van enig moreel besef ten aanzien van de ander. 
We kennen alleen ons eigen belang nog maar.

nee, tenzij het voor de architectuur is of het historische waarde heeft. Maar niet voor geloof/religie.

jazeker! als fijn gebouw  en soms met een enorme interessante geschiedenis , om te genieten van de mooie architectuur, de bijzondere kunst, het orgel of mooie praalgraven. in oude kerken vind ik het ook een sport om de oude grafstenen te ontcijferen. als er muziek is vind ik dat vaak prachtig door de schitterende akoustiek. In katholieke kerken steek ik ook altijd kaarsjes op en denk daarbij aan iemand of iets. vooral als ik andere ( soms buitenlandse)  plaatsen bezoek is het fijn om de kerken op te zoeken, die zijn bijna altijd vrij toegankelijk en de kerkhoven zijn ook een bezoek waard,  in het buitenland zijn het vaak mooi aangelegde en verstilde plaatsen waar je even tot rust komt. op warme dagen vind je er koelte en rust en is het heerlijk om even tot jezelf te komen en te reflecteren.

ik ben zelf gereformeerd opgevoed en daar vond ik helemaal niets in de kerk. alleen preken en veel afkeuring en verbod. vermaning, straf en boete. nooit steun aan gehad en nooit bij gehoord, alleen maar kilte en ook de kerkelijke gebouwen straalden dat uit, het voelde meer als uitsluiting dan welkom.

 dus geloof , nee niet echt, maar mooie oude kerken ja!

Alleen voor concerten, exposities, etc. Van religie moet ik niks hebben. Ik vind religie inderdaad "opium voor het volk". Mensen maken elkaar af als ze het verkeerde sprookje geloven. In feite hebben gelovigen de boodschap dat Sinteerklaas niet bestaat blijkbaar niet kunnen verwerken. Geloof is eigenlijk een schadelijk verschijnsel omdat de kinderen van gelovigen al vanaf het rille begin geindoctrineerd worden. Eigenlijk een vorm van mishandeling. 

Natuurlijk ken ik een hoop gelovigen als aardige mensen, sommigen zelfs als schatten, maar die hebben zich aardig hersteld van de indoctrinatie of zijn van nature al sympathiek. Maar dat komt echt niet door het geloof.

Ik ben geen lid van een kerkelijke gemeenschap maar kom graag in de kerk. Het voelt als mijn thuis. Ik kom uit een Nederlands-hervormd gezin. Zondagsschool en bidden voor en na het eten hoorden erbij. Pa las voor uit de bijbel. Vroeger vond ik dat niet leuk. De kerk was voor mij als jong meisje saai en drukte me als vrouw in een ondergeschikte rol. Om het laatste heb ik me al jong van de kerk afgekeerd. Steeds minder zie ik de christelijke kerk in ons werelddeel als vrouwenonderdrukker en is die voor mij een plaats voor bezinning en rust. Ik kom er tot mezelf. Gelovig zou ik mezelf niet noemen, maar christelijke waarden zitten diep in mijn genen. Dat de rest van de wereld er vaak andere waarden op nahoudt heb ik jong geleerd tijdens verblijf in andere werelddelen (stage, werk van mijn vader). Religieuze achtergrond zit heel diep in mensen. Ook in mij.

Ik kom er alleen bij een uitvaart. Ik heb niets met welke religie dan ook.

God is een verzinsel om de bange nog banger te maken.

al jaren geleden me uit laten schrijven bijbel is een zeer interessant boek echter op heel veel zaken verkeerd geïterpreteerd, mijn eyeopener was o.a. het verslag van Ezechiel hoofdstuk 1 vers 4 tot 28 de hele bijbel van kaft tot kaft gelezen en onderzocht met de kennis van nu, en er liggen veel smoking guns, heb het moderamen met mijn kennis gedeeld, de enige reactie die ik kreeg was van de synode om een handtekening te zetten onder een brief zodat ik weer lid kon worden, zo gaan de herders om met hun schapen: geen bezoek van ouderlingen of dominee's om het verdwaalde schaap (volgens hun opvatting) op het rechte spoor te zetten, ik ben religieus opgevoed 2x per zondag naar de kerk mijn beide ouders waren ouderling

Jan Wijn (9.45 uur): Ik ben bang dat je wel gelijk hebt: Godsdienst maakt gebruik van angst. Het wordt stevig gebruikt om mensen gedragsregels en overtuigingen aan te praten met daarbij het dreigement dat er straf volgt als je het anders doet (en rijke beloning als je het wel zo doet). God krijgt daarbij een niet-uitlegbare positie ten opzichte van de wet en morele en ethische principes die met het laatste samenhangen. Niet goed zo.

De meeste zondagen op jaarbasis bezoek ik de dienst van de Nieuwe Kerk te Middelburg. Een moderne,eigentijdse, inspirerende dienst. Rustpunt van de week. Ontmoetingsmoment. Muziek, liederen. Oplaadpunt. Als vrijwilliger paticipeer ik als lector: de schriftlezingen verzorgen tijdens de dienst.

Vanaf mijn vijftiende, moest  ervaren dat de religieus jas mij niet paste.  Sindsdien stap ik als optimistische  agnost door het leven en bezoek ik uitsluitend kerken in verband met een huwelijk of uitvaart. En vooral in het buitenland als cultureel erfgoed.  Teveel kerken en te weinig gelovigen, vandaar dat ik groot voorstander ben de kerken om te vormen tot  multifunctionele centra. Echter wel met respect  voor de cultureel waarde van het gebouw.

jarenlang lid geweest van een koor (kinder; grootkoor; jeugdkoor; cantorij  tot het moment dat er veel terugloop van leden (overlijden en ziekte of andere zaken) en de coronatijd heeft daar zeker aan bijgedragen sinds die tijd geen kerk meer bezocht ook al omdat ik jaren door onderzoek en het lezen van boeken (en 2 keer de bijbel van kaft tot kaft doorgelezen) van anders denkenden over dit onderwerp vraagtekens ben gaan zetten bij de interpretatie van de verhalen, heb sinds februari 2009 mij uit laten schrijven met onderbouwing van een geschrift dat ik zelf geschreven had met veel bijbelteksten die vragen opriepen, ik heb hier geen reactie ondervonden van geen enkele geestelijke of het moderamen van de kerk, de enige reactie vann een briefje van de synode met een tekst: als u hier tekend bent u weer lid van de kerk, niet de manier om hun afgedwaalde schaapjes weer op het rechte spoor te brengen, wellicht hadden ze ook geen antwoord op het boek Ezechiël 1 vers 4 tot 28 één van de vele smoking guns in het tot heilige schrift verklaarde boek de Bijbel