ABBA en dingedong maar het gaat nu niet meer om de muziek maat om hoe gek je doet !

Het hele songfestival is ingehaald door de politiek. Het zou beter zijn er mee te stoppen en een ander format te bedenken.

We spoelen 60 jaar terug: 1962..! Nederland werd in Luxemburg vertegenwoordigd door De Spelbrekers. Heel het land zat voor de zwartwitbuis. Dus ons gezinnetje ook. En we keken met extra veel aandacht, omdat ze - net als wij - Rotterdammers waren.

Het feit dat het duo zero points scoorde, deerde niemand. "Katinka" was een heerlijk nummer over flirten; een woord dat niet lang daarvoor uit Engeland was overgewaaid. Het doorbrak mijns inziens het taboe om in het openbaar openlijk kenbaar te maken, dat je een oogje op iemand had. Het stond dan ook in no-time op nummer 1 in de 𝗧𝗼𝗽 𝟰𝟬.

Omdat je in die tijd met zingen alleen nauwelijks je boterham kon verdienen, werkte één Spelbreker bij de V&D in Rotterdam. Daar was hij de dag na de uitzending dan ook meteen weer te vinden. Dus gingen mijn broer en ik even langs om z'n handtekening te halen. Al gauw bleek dat wij niet de enigen waren, die op dat idee waren gekomen. Hordes fans kwamen opdagen. 

Ik zie een ster van Mouth and Macneal. de combinatie van de man met een harde stem en de vrouw met een lieffelijk zachte stem. Opvallend prachtig

Johnny Logan, terecht 2 keer gewonnen.

En wat het nu is weet ik niet, kijk er niet naar.

En Klein irritante man, zag hem bij de Slimste mens België, was ook zeer irritant in dat programma.

Toen vier vocalisten waaronder Lenny Kurh  nummer een werden; het jaar van Abba en Udo Jurgens. Hoewel Abba ook aan deze verkleed partij deelnam waren zij vocaal beter dan hoe ze er uit zagen. De laatste jaren zie je alleen nog maar randdebielen op het podium  rondspringen met slechte zang en idiote kleedpartijen zoals nu weer die Nederlander.  Laat de media ook eindelijk eens ophouden met hun Bookmakers kletspraat.

Naar de huidige uitvoeringen van van het Eurovisie Songfestival kijk ik al jaren niet meer. Heeft niets meer met muziek te maken. Bij  mij zijn uit het verleden drie liedjes bijgebleven. nl. in 1969 De Troubadour van Lenny Kuhr, in 1979 Hallelujah van  Milk and Honey (Iraël) en in1982 Ein Bisschen Frieden van Nicole Hohloch (Duitsland). Alle drie winnende liedjes, waarbij het lied van Lenny Kuhr de winst met drie andere landen moest delen. De niet toevallige symboliek van de keuze  voor dit drietal winnende liedjes zal,  hoop ik, overkomen. Ik vond het overigens toen terecht de winnaars en nu past het, gezien de achtergronden, treffend in het tijdsbeeld.

La lala la lala lailala lailala ....

ding a dong

De eerste keer dat ik keek in 2013 (volgens mij deed Anouk toen mee voor Nederland) werd ik volledig gepakt door de IJslandse inzending: Eg a Lif. Een prachtig en ondergewaardeerd nummer. Uit mijn hoofd was dit ook de eerste keer dat een liedje bij het Songfestival in het IJslands werd gezongen, maar dat heb ik niet gefactcheckt. 

Voila was een echt ouderwets songfestivalnummer. En dan ook nog van een echt fantastische zangeres die al heel veel prachtige albums heeft gemaakt. Jammer dat dit soort nummers nooit meer zullen winnen. Alleen veel herrie en gekkigheid scoort nog. Met nul muzikaliteit

Ik durf het bijna niet te zeggen, maar ik ben geen Songfestival volger. Met andere woorden: ik heb er zelden iets van gezien........

Had ik dat wel gedaan, dan zou waarschijnlijk een Frans liedje mijn voorkeur hebben gehad - daar zit altijd iets poëtisch in. Maar ik denk niet dat Charles Aznavour een van de zangers is geweest die aan het Songfestival heeft deelgenomen......als het toen al bestond.

Veel spektakel. Niet mijn kopje thee.

Elk jaar vinden we het vooral bagger wat er staat maar toch kijken we wel. Een gezellig ouderwets tv avondje, en je kunt makkelijk weglopen voor hapjes drankjes en wc want je mist weinig.  Ik vond het lied van Willeke Alberti destijds mooi maar ook dat van Marietje Kwakman. Nam Gordon later nog op.  Punten kregen ze niet maar dat maakt ons niks uit.

Corry Brokken - Net als toen !   Metropool orkest ! o.l.v. Dolf van der Linden !🏳‍🌈🏳‍🌈🏳‍🌈🏳‍🌈🏳‍🌈🏳‍🌈🏳‍🌈🏳‍🌈

Het klinkt misschien ontzettend tuttig, maar dat betreft: "Een beetje" van Teddy Scholten uit 1959. Toen hoorde ik als joch van 7 jaar voor het eerst van het fenomeen Songfestival. Mijn moeder vertelde erover en dat Teddy Scholten een heel nieuwe ster was. Als ik dat liedje nu nog hoor met de klank van het begeleidende orkest dan voel ik weer de sfeer uit mijn kindertijd terugkomen. Later heeft Nederland ook nog heel goede sterren afgevaardigd. Maar nu heb ik er niets meer mee.

Ik vond de puntentelling 't leukst. En dan als klein kind al meepraten in de verschillende talen. Ik vond dat moeilijk en spannend. De rest boeide me nauwelijks. Nu de puntentelling totaal oninteressant is geworden kijk ik niet echt meer. De fun is er uit...

Ik ben geen fan van songfestial en blijf er zeker niet voor thuis. Het wordt in de media ook veel grootser gemaakt dan nodig is. Zelfs in het journaal dat Joost in Malmö is aangekomen.....   Niet teveel aandacht aan geven dan wordt het hopelijk ook wat minder politiek. Het is niet Nederland of Israël  die mee doet maar een Nederlander en een paar Israéliers.

Het mooiste nummer ooit is ''Nacida para amar' van Nina (Spanje 1989). Helemaal in haar eentje op het grote podium in Lausanne en het orkest onder leiding van Juan Carlos Calderon, die het nummer maakte, maar ook 'Eres tu' (Spanje 1973) schreef.

Ik ben maar naar een Songfestival geweest en dat was het Nationaal Songfestival 1990 in het Congresgebouw in Den Haag, de Prins Willem-Alexander-zaal. Een live-uitzending gepresenteerd door Paula Patricio en gewonnen door Maywood (onder veel boegeroep in de zaal). Ook de eerste keer dat we Gordon zagen, in een geel pak en lang krulhaar. Het kostte 25 gulden, ik heb het kaartje nog steeds.

Lenny Kuhr met het liedje de troubadour.  Vind ik nog steeds prachtig. Ze had voor die tijd , zo'n mooi haarspeldje in en ik dacht een maxi-jurk.

Ik was zwaar onder de indruk. 

Sinds 2011 bezocht ik bijna alle edities van het Eurovisiesongfestival en alleen al die bezooeken waarbij je ieder jaar in de zaal, in de Euroclub (de plek voor de fans, crew en artiesten die week) zijn voor mij HET  eurovisiesongfestival moment van het jaar. De verbroedering, de fans die het elkaar allemaal gunnen (kom daar bij het voetbal maar eeens om!) en de waanzinnige sfeer ter plekke, dat is gewoon bijna niet te beschrijven. 

Maar als ik dan toch één moment moet kiezen is dat toch de overwinning van Duncan in 2019. Dat je op dat moment iets meemaakt waar je je hele leven al van droomt (ik was toen 46 jaar en bijna mijn hele leven fan) dat zorgde voor zo'n berg aan emoties dat snappen echt alleen de diehard fans! 

Ik kijk al meer dan 20 jaar niet meer naar dat gebeuren, vind het niet om aan te zien en te horen. Overhyped en bar slecht .....

Zo snel mogelijk afschaffen. Vreselijk gebeuren.

Vreselijk gebeuren. Zo snel mogelijk afschaffen