Even naar Asturias Spanje komen zal er niet inzitten voor de verslaggever. Ik kan wel mijn weinige ervaringen van hier delen. Ik denk dat het in Nederland een waar rolstoelparadijs is vergeleken met andere plekken in de wereld. Denk alleen maar aan rolstoeltennissers die als topsporters de wereld over kunnen reizen. Hier loop ik makkelijk tegen barrières op met een rolstoelende vriendin. Een torenhoge stoep houdt in het niets op. ALS er een is. Vaker moet je je maar met de grasberm redden. Vervoer per openbare bus kan je vergeten. Een dure taxi of een rit in onze krakkemikkige auto is het alternatief. Het is hier te bergachtig en dus te gevaarlijk om ergens in je rolstoel te komen. Toch prijst Vriendin zich gelukkig: het is hier altijd nog veel beter voor haar geregeld dan in de Verenigde Staten van Amerika waar ze oorsponkelijk vandaan komt. Zo is alles relatief.

Als beheerder van het dorpshuis zie ik mensen met een beperking om mij heen. Maar zeker als bewindvoerder/mentor  en ZUSJE van een verstandelijk beperkte broer... zie ik het helemaal. De inclusief in nederland is ver te zoeken!  Biljarten met  "gewone"mensen neen hoor  met een omweg weggestuurd worden....... te triest voor woorden dus ja graag wil ik mee op pad!

Ik heb er nog een visueel gehandicapt zijn met een hulphond..... ja hoor onbeschoft Nederland maat  jou als laatste instappen!

Met  'IVN natuur educatie' maken wij maandelijks al meer dan twintig jaar samen  met mensen met een verstandelijke of en fysieke beperking een natuurwandeling. Deze mensen zijn ook allemaal lid van het IVN. Het gaat nooit over wat zij niet kunnen alleen met wat ze wel kunnen en dat is veel.

Nee, helaas kan ik noch de vrijdag noch de maandagmiddag. Dus veel succes - er zijn vast voldoende mensen die wel beschikbaar zijn.

Veel succes!

 Mijn man en zonen hebben Adca ,aandoening aan kleine hersenen,daardoor Heb meer dan 25 jaar achter de rolstoel van mijn man gelopen nu overleden.

nu een zoon in rolstoel en zoon met diabetes regelmatig ontsteking aan voet moet nog afgekeurd worden maar is er moeizaam,jongens wonen niet meer thuis maar maak wel zorgen om hun toekomst

p.s. Maar ik kan mij vrijmaken als er niemand zich aanmeldt. Alleen zag ik al een reactie van een community-lid met een zusje die tegen dit soort nare dingen aanloopt. Dus ik ga ervan uit dat hij/zij graag vertelt over de houding van bepaalde Gemeentes. Erg wat er gebeurt en ook heel kwetsend voor degenen die hiermee te maken hebben.

Gehandicapten zijn geen demonstranten of snelwegklevers, dus de inzet van Guusje ter Horst is meer dan welkom.

Er is geen duidelijk kader wanneer iets een handicap is en wanneer niet. Zo wordt een beperking pas een handicap als een persoon hiervan nadelen ondervindt bij het uitvoeren van activiteiten. De verplichting van de gemeente maategelen te nemen is geen open eind model. Rolstoeltoegankelijkheid van gebouwen , bewijzering Invalideparkeerplaatsen, geluidsignalen bij voetgangersoversteek plaatsen, etc.etc. zijn algemene aanpassingen .  Allemaal maatregelen gericht op mensen met een beperking.  Mw. Ter Horst kan zich wel kwaad maken over het tekort aan of het ontbreken van maatregelen, maar ze dient zich dan wel te realiseren dat het hier om algemene maatregelen gaat, te betalen uit de algemene middelen. Indien een gemeente hierbij in gebreke is, dan is de boosheid terecht, maar wie of wat bepaalt de prioriteiten van de gemeentelijke begroting.  Voor de  individueel ervaren beperkingen in eigen leefomgeving zijn er in het beste geval maatwerk oplossingen voorhanden , gemeente (WVG)  en UVW/werkgever. In ieder geval is acceptatie van de handicap het noodzakelijke uitgangspunt.