Het gebruik van mobiele telefoon door een kind staat of valt m.i. door voorbeeldgedrag van ouders en ook het vermogen van ouders om uit te leggen waarom het beter is jezelf te beperken in het gebruik. Het zou bijvoorbeeld een idee zijn om aan tafel met zijn allen af te spreken hoe je er mee om wilt gaan. Bijvoorbeeld geen mobiele telefoons tijdens het eten, of niet na 20.00 uur oid. 

Kinderen moeten eerst maar eens goed contact maken met de natuur om hen heen.

Smaakt zeewater echt zout?

Kun je uit een klimboom vallen?

Is riet in de brand steken echt heel dom?

Hoe smaakt een gepoft appeltje van een zelfgebouwd kampvuurtje?

Hoe gaat fietsen in dichte mist?

Zijn koeien inderdaad banger voor mensen dan andersom.

Hoe ruikt regen na een warme dag?

Hoe voelen je benen na 10 kilometer struinen door de duinen?

Dát soort ontdekkingen zou elk kind eerst maar eens moeten doen.

En als je dan van de basisschool af gaat....stel je als kind dan maar eens de vraag: Had ik alle antwoorden op bovenstaande vragen op mijn heilige smartphone kunnen vinden?

Als een kind bedreigd wordt op facebook of tictoc kan je zeggen: verwijder die apps! Dan ben je er vanaf. Dat is natuurlijk lastig voor de sociale contacten maar anders kan Je die personen ook blokkeren ofwel "ontvrienden"!
Wat een ontsnapping zal dat geven!! Communicatie met vrienden kan ook via persoonlijke- of groepsapp of e-mail!  Ook daarin kan je afzenders blokkeren. 
Kortom: niet reageren maar blokkeren die bedreigende contacten!!

In het verlengde van 'sociale media, vloek of zegen': via internet, vooral via werkelijk educatieve en literaire websites, evenals Wikipedia (vooral als je eens op een pagina in een andere taal kijkt) kunnen mensen, dus ook kinderen heel veel leren en buiten hun (nationale) comfortzone geraken. Hoe leven mensen in Japan, Mongolië, Thailand, Senegal, Zimbabwe, Zuid-Afrika, Argentinië, Nicaragua of Mexico? Wat beweegt hen? Wie zijn hun 'helden', dichters en musici? 

Het verfoeilijke KP is genoemd, maar de 'gewone porno' leert 'ons' en dus ook de kinderen verkeerde verhoudingen: het meisje knielt neer voor de jongen en neemt z'n penis in de mond. Daar houden kinderen - vooral onstabiele jongens - verkeerde denkbeelden aan over (overigens óók aan de verkrachtingsfantasieën op Dumpert en Geen Stijl) over onderdanige vrouwen. Woensdagmiddag hoorde ik een jongen roepen tegen andere jongens over een meisje dat aan kwam lopen: "Ze gaat jullie allemaal een pijpbeurt geven!" Hij zal maar 14 jaar geweest zijn, en uiteraard rijdt zo'n stoer knulletje op een fatbike. Daarbij ben ik van mening dat de fatbike verboden moet worden, maar dat terzijde... 

En zo'n knul moet nog een keer bijleren over man-vrouw verhoudingen. Waarschijnlijk mocht hij van z'n ouders niet naar de voorlichting tijdens de 'lentekriebels-sessies'. 

Je kunt het veiliger maken, maar hoe en waarom, dat lijkt me niet de meest interessante vraag. Je moet geen online hekken gaan bouwen, dat kun je in de offline wereld ook niet doen. Leer samen met je kind hoe je zelf de grens kunt trekken door dat online aanbod. Bespreek samen wat online eigelijk is en hoe het zich verhoudt tot offline. Continu verlokkelijk aanbod versus de wereld om je heen waar je zelf naar moet vragen. Waarom lokt je scherm zo? Dat kun je best bespreken. Dat het gemaakt is om je daar te houden. Dat je de grip erop snel verliest en denkt dat je niet meer zonder kunt. Die afhankelijkheid moet je bespreken, omdat het ingrijpt op de offline wereld. En daar ligt de verantwoordelijkheid van je kind, van onszelf ook, want deze reactie heb ik niet mondeling overgedragen in een leuk gesprek. Je hebt een verantwoordelijkheid voor de wereld waarin je met anderen bent. En wat dacht je van je lichaam, dat daar maar zit. In een houding die niet veel meer uitstraalt dan: laat me met rust. En oortjes, waardoor je nooit meer in een klap de aandacht kunt geven. Hoe irritant voor je omgeving! Als jij 'uit staat' in de offline wereld, dan mag je daarop aangesproken worden. En dat doe ik als ouder ook. Geen tiktok Engels als je met mij praat. Geen Huh? als je opkijkt van je mobiel. Geen random verhalen die compleet de context missen. Geen dingen opzoeken als je in gesprek bent. De meeste antwoorden kun je zelf wel bedenken. En tot slot: draag zorg voor je lichaam, voel het, beweeg, stoei, ga ergens op af, doe. Ik ga wandelen. Dank voor de leuke vraag.

Wij hebben een whatsapp met onze vrienden/familie en zelden staat daar een foto op, niet vaak van personen maar iets in de omgeving. Ons gebruik van whatsapp beperkt zich tot heel korte berichtjes en dat is prettig. Zo voorkomen wij lange telefoontjes met kinderen/kleinkinderen, maar blijven wel in contact met elkaar. Dat vind ik zeker belangrijk! Als er gebeld wordt, is het doorgaans in het weekend of sturen een mailtje.

Ook hebben wij een vriendengroep die - als het nodig is - berichtjes uitwisselt. Bij voorbeeld als een van ons ziek is - dan kunnen telefoontjes storend zijn.

Maar als de digitale wereld voor kinderen/jongeren gevaarlijk, bedreigend etc. is, dan ben ik erg blij met de aandacht vanuit UNICEF en de Universiteit Leiden. Bij het horen van wat er gebeurt op sociaal media en het verdienmodel van Ian Musk, is er uitwas/misbruik van op zich een positief communicatie-middel.

Toen onze kinderen opgroeiden bestond dit allemaal nog niet - een hele zorg minder dus.

Je geef ze pas een telefoon nadat ze hun luier weten droog te houden, anders bellen ze steeds naar hun verzorgers dat hun luier verwisseld moet worden en die hebben wel wat beters te doen.

Onze kleinkinderen zijn 8, 6 en 5 jaar oud. Op de oudste twee passen wij wekelijks op. Er is nauwelijks aan te ontkomen dat ze nu al interesse hebben in alles wat een scherm heeft. Op school worden ze al bekend en vertrouwd gemaakt met computergebruik. Van ons mogen ze maximaal 30 - 45 minuten 'op de iPad' en mogen ze als wij koken gedurende 30 minuten naar een filmpje of kinderserie kijken, die we samen met hen uitzoeken. Maar er gaan regelmatig dagen voorbij dat ze helemaal niet op de iPad gaan, simpelweg omdat we andere dingen met ze doen zoals (voor)lezen, met ze naar het bos gaan of spelletjes doen. Hoe lang we dit redelijk strenge regime kunnen handhaven weten weten niet, maar in overleg met hun ouders proberen we het gebruik van nu nog alleen iPad en laptop zo lang mogelijk beperkt te houden. Dat ze ons regelmatig op ons iPhone, iPad en laptop gebruik attenderen helpt daarbij zeker!

Laten we vooral de hand in eigen boezem steken. Het is soms wel gemakkelijk dat de Kids rustig in een hoekje op hun telefoon/ pad kijken en spelen. Terwijl ze volle bak begeleiding nodig hebben. En schermtijd meegeven, consequent een bepaalde periode handhaven. Ook handhaven wanneer het de ouders beter uitkomt dat ze rustig op de bank zitten te Ipad-ten.