Momenteel worstel ik met de tussenfase van diagnose en behandeling. Vorige week voor het eerst oxicodon gebruikt, die ik had liggen na een knieoperatie maar niet had gebruikt. Het helpt effectief tegen de pijn maar ik ben er verder heel terughoudend in aangezien ik mee bewust ben van het verslavingsrisico. 

Ja, artrose schouder en nek. Zenuwpijnen. Eerst diclovenac. Niet meer vanwege de ernstige bijwerkingen. Nu paracetamol+codeine. In tegenstelling tot wat wel eens beweerd wordt leidt de codeine niet of nauwelijks tot enige afhankelijkheid in tegenstelling tot bv. oxicodon wat levensgevaarlijk is. Honderduizende doden inmiddels. Gebruik  codeine/paracetamol alleen als ik heel erge pijn heb, 1-3 maal per week 40mg en 500mg paracetamol. Heb geen enkel probleen als ik het een aantal dagen niet neem. Oxicodon verkopen is hetzelfde als heroine verkopen om de mensen verslaafd te maken zodat ze blijven gebruiken. Een grove schande!!!

Inderdaad, zelfs na een operatie zou ik deze pijnstillers weigeren. De schade aan weefsels waaronder vitale organen en slijmvliezen zijn altijd aanwezig en vaak van blijvende aard.

Ik gebruik zelden pijnstillers, minder dan 10 paracetamol per jaar. Als ik ergens pijn heb, weet ik meestal waarvan het komt en dat het vanzelf weer overgaat. Laatst een operatie ondergaan, kreeg pijnmedicatie mee, 8 paracetamol en 2 Celecoxib per dag. Heb deze medicatie versneld afgebouwd totdat er lichte pijn ontstond.  Die verdween na enkele dagen. Mooie zin uit de brief van de apotheek: "rust en afleiding kunnen ook zorgen voor een afname van de pijnklachten" Zo is het. Bij acceptabele pijn voor mij geen opiaten.

Mijn reactie is verdwenen.

Beste Spraakmakers,

het ging over het gebruik van tramadol, dat ik al jaren slik.

ik slik niet iedere dag, ik slik als ik pijn heb. Soms slik ik dagen niet en heb nergens last van en denk niet dat ik verslaafd

ben.

met vriendelijk groet,

ineke wintermans

Na een val met een gebroklen rug tot gevolg kreeg ik in eerste instantie oxycodon. Een hee effectieve pijnstiller, maar ik voelde dat ik hier zo snel mogelijk vanaf moest zien te geraken. Het gaf een heel doof en zweverig gevoel in mijn hoofd. Ook mijn behandelend arts vond dit eengoed idee. Binnen een week was ik over op andere pijnstillers, waarena ik ook deze snel afbouwde naar enkel paracetamol.

IK denk dat al direct een goede strategie afspreken met de arts om het gebruik van opiaten zo kortdurend  mogelijk te houden een gouden standaard zou moeten zijn.

Ik heb Reuma en totdat ik vorig jaar eindelijk werd geopereerd aan mijn versleten heup (ik kreeg een nieuwe) gebruikte ik af en toe voordat ik naar bed ging Oxycodon om pijnloos de nacht door te kunnen komen. Ik werd telkens wakker van de pijn, dan kom je niet tot rust. Ik ben als Reuma patient en door de verschillende operaties die ik in het verleden heb gehad best wel wat gewend qua soorten pijnmedicatie, maar Oxycodon is echt een paardenmiddel dat met mate moet worden genomen.  Juist omdat het zo goed de pijn dempt (= heel fijn) is het heel verslavend. Als je chronisch pijnklachten hebt is de verleiding groot om het vaker te nemen. Artsen monitoren het gebruik ervan niet goed genoeg. Overigens dempt Oxycodon niet alleen de pijn, je wordt er ook "groggy" van, echt scherp nadenken als je aan het werk bent of iets dergelijks lukt niet goed. Sinds heupoperatie gebruik ik het niet meer en gebruik ik qua pijnstilling de gewone "armzalige lapmiddelen" zoals mijn Reumatoloog dat noemt. Denk dan aan NSAID's (non steroid anti-inflammatory drugs (ibuprofen, naproxen, diclofenac) en paracetamol. Wel tegenwoordig samen met een maagbeschermer, als je ouder wordt kan je maag ook slechter deze pijnstillers verwerken zonder dat je misselijk ervan wordt.

Dus ja, Oxycodon, Tramadol etc. heel af en toe gebruiken,  alleen als het echt nodig is. Maar zeker niet chronisch en vermijd dagelijks gebruik. En aub betere monitoring door voorschrijvende arts.

Ik heb afgelopen 29 maart 2021 mijn 2de Niertransplantatie ontvangen! Vanaf de 1ste Niertransplantatie op 25 juli 2004 mocht ik uit medicijnveiligheid alleen maar paracetamol gebruiken hoeveel pijn ik ook had! En daar ben ik er blij mee om omdat ik om mij heen hoort dat mensen aan de zware tot zeer zware pijnmedicatie gebruiken en er verslaafd zijn geraakt!
Denk doordat er zo'n opgang van het opzetten van pijnpoli's de Heren en Dames Medici en Paramedici gewoon zijn geworden om niet meer te hoeven zoeken en/of bedenken over de mogelijke andere opties dan alleen mensen vol te stouwen met pijnmedicati!
Dus het is niet alleen maar de schuld van de vragers maar ook medeschuld!

Ik heb nooit zware pijnstillers nodig gehad, maar mij man wel na zijn knie-operaties. Hij kreeg een beperkte hoeveelheid vanuit het ziekenhuis mee en daarna paracetamol. Nooit een probleem, maar hij was er dan ook niet afhankelijk van - hij kon toen de pijn minder werd stoppen met het gebruik. 

Ik ben wel snel emotioneel afhankelijk van bepaalde mensen en ben voorzichtig in contacten, omdat ik mij ervan bewust ben en onderken hoe het werkt. Ik heb heel weinig medicatie geslikt, maar trok mij steeds meer terug en ben wel in therapie geweest - jaren geleden. Daarna heb ik een opleiding gevolgd om te leren anderen te helpen (HBO-m.w.) en heb vervolgens jarenlang gewerkt in de verslavingszorg, thuiszorg en het bedrijfsmaatschappelijk werk. 

Als in Amerika verslavende medicijnen zoveel gemakkelijker verkrijgbaar zijn dan in Nederland, zal medicijnverslaving (= extreme afhankelijkheid) natuurlijk ook een groter gevaar zijn. Het is logisch dat een medicijn (verdoving van de soms harde werkelijkheid - een vlucht) een lichamelijke afhankelijkheid geeft waar men dat men moet leren hanteren/vanaf zien te komen komen in geval van behandeling. Of het wordt steeds erger - tot wellicht de dood erop volgt - psychisch (willoosheid) en/of lichamelijk.

Wat is verslaving eigenlijk? 

Een definitie: 'als een mens zich op dusdanige wijze bindt aan een gevoel of object, dat zowel de waardering voor zichzelf als de vaardigheid met zichzelf binnen de eigen omgeving om te gaan vermindert. Met als gevolg dat men in toenemende mate afhankelijk wordt van deze binding als enige bron van bevrediging - het is een spiraal waar men in getrokken wordt. De kern van verslaving is een fundamenteel gebrek aan zelfvertrouwen, zelfrespect en een gevoel dat steun/liefde of hulp van buitenaf moet komen'.

Ik noem het basis-veiligheidsgevoel, dat ontbreekt of beschadigd is - zoals verlatingsangst daar een symptoom van is.

Oxicodon en Fentanyl helpen heel effectief bij pijn na een operatie  aan het hart, het plaatsen van een prothese o.i.d. . Ik heb verschillende operaties gehad waarbij ik die pijnstillers niet had willen missen. Maar het is heel belangrijk dat de artsen het gebruik in de gaten houden en zorgen dat deze pijnstillers op tijd worden afgebouwd. Bij mij zorgde de huisarts daarvoor, hoewel het niet nodig was, omdat ik zelf het gevaar kende.

Ruim 10 jaar geleden heb ik ruim anderhalf jaar een opiaat gebruikt: tilidine. Reden was een hernia in combinatie met een kapotte heup. Na operaties voor een heupprothese en de hernia kon ik na geruime tijd het gebruik van opiaten stoppen. Ik heb dat zonder problemen gedaan.

Ik slik geen synthetische pijnstillers. De natuur heeft genoeg middelen om de (uiteindelijk) ongezonde farmaceutische middelen te vervangen. Big farma doet er alles aan om deze natuurlijke middelen óf te verbieden óf in een kwaad daglicht te stellen. Als je al een pijnstiller nodig hebt, Raad ik je aan om op wilgenbast te kauwen. Helpt prima. 

Nee, ik gebruik zelden pijnstillers. (3 paracetamol per jaar zo'n beetje),

Lichte pijn kun je beter als een waakhond  beschouwen. 

Maar fijn , dat die middelen er zijn voor wie echt ernstige pijn heeft.

Van de één op de andere dag kun je het nodig hebben, door een calamiteit of zo.

Mensen hoeven niet onnodig pijn te lijden.

Mee eens, wanneer het kan is iemands pijn verminderen fantastisch. Bespeek de gevolgen van het middel en laat de keuze over aan de patiënt. 

Ik weet niet (meer) welke pijnstillers ik na mijn knieoperatie heb gekregen. Eerst iets d.v.m. een infuus, daarna geen idee. Het is inmiddels al meer dan 10 jaar geleden, toen was de verslaving aan pijnstillers geen algemeen thema. Misschine dat het toen onder zorgprofessionals wel bekend was en daar ook naar werd gehandeld. In ieder geval herinner ik me niets van pijn en ook niet van verslaving. Eigenlijk heb ik nog nooit veel last van pijn gehad, dus ik kan niet weten wat ik zou doen om verlichting te vinden.

Iedereen die hier reageerde of mij een mail stuurde wil ik hartelijk bedanken voor het meedenken en het delen van soms heel persoonlijke en heftige verhalen. De reportageserie wordt volgende week uitgezonden.