7 Jaar geleden overleed mijn man vrij plotseling - vanaf dat moment heb ik ruim 1 jaar lang mijn " weduwe kaart" ingezet en alles is daarmee goed gekomen - instanties en mensen waren begripvol en nergens heb ik problemen gehad - het verwerken van het overlijden van mijn man was een  lang en pijnlijk rouwproces voor mijzelf... 

Het is een cliché maar de enige zekerheid in het leven is dat er een eind aan komt. Maar het blijft lastig dat te bespreken. Ik heb voor mijn kinderen al  jong (ze zijn nu veertigers) een uitvaartverzekering bij de AVVL (later Yarden nu Dela) afgesloten, net zoals mijn ouders dat voor mij hadden gedaan. Maar nu de AVVL  en Yarden financiele aanpassing nodig achtte, bleven de brieven daarover opgeopend liggen. Je wilt er bljikbaar niet aan denken als je midden in het leven staat, dat het ook zo maar afgelopen kan zijn. En ik merk zelf ook dat ik niet alles mooi op een rijtje heb gezet wat er bij mijn overlijden zou moeten gebeuren, terwijl ik om mij heen gezien heb dat een duidelijk verhaal voor de nabestaanden over van alles en nog - financieel, uitvaart, wat mag weg, wat vind je waardevol - kan helpen om die moeilijke tijd goed door te komen. Dus ik ga er aan werken, maar merk dat bijvoorbeeld een regeling voor je digitale nalatenschap lastig te regelen is. Ik krijg nog steeds een herinnering van Facebook voor de verjaardag van een kennis die vier jaar geleden op 34 jarige leeftijd in haar slaap is overleden.... Van de mededirecteur van ons bedrijf, die plotseling overleed, kon ik de bedrijfsgebonden LinkedIn pagina pas na toestemming van zijn familie, laten verwijderen. Codes van bepaalde financiele processen van het bedrijf, had hij (nog) niet gedeeld. Het zou goed zijn als er checklisten zouden zijn, die je kunt bijhouden om dit soort onnodige overlast of pijnlijke momenten te vermijden. Dus als anderen die kennen of gebruiken, dan zou ik die graag ter kennis nemen. 

Wij hebben enkele jaren geleden - na het overlijden van mijn broers - een levenstestament laten opmaken bij de notaris en een map samengesteld waarin alle info te vinden is over wat er geregeld moet worden in geval van overlijden van een van ons. Ook hoorden wij van vrienden die dit hebben gedaan, dus het lag voor de hand zelf na te denken.

Wat zit er in de map?

Allereerst naam en telefoonnummer van de uitvaartorganisatie en van onze huisarts.

Onze testamenten, naam en adres van onze notaris voor het aanvragen van een Verklaring van erfrecht (nodig om te kunnen handelen over o.a. bankzaken).

Volmachten inzake medische besluitvorming en beslissingen.

Machtigingen voor onze dochter en onszelf om te kunnen handelen en over onze bankrekeningen te kunnen beschikken (+ de Bank geïnformeerd). 

De polissen van de uitvaartverzekering (geïndexeerd in 2021), contractnummers en alle benodigde verdere gegevens.

De ingevulde registratieformulieren van het Ministerie van Volksgezondheid mbt eventuele orgaandonatie. 

Namen en telefoonnummers van de Bank, naam en telefoonnummer/adres van de Uitvaartorganisatie (+ bijzondere wensen, die wij af en toe aanvullen of bijstellen).

Een volledige adreslijst van zakelijke en persoonlijke contacten die een kennisgeving van overlijden moeten ontvangen.

En een lijst van alle lidmaatschappen die (nog) moeten worden opgezegd + een checklist om te verifiëren of alles geregeld is.

Wij kwamen hiertoe omdat wij regelmatig hoorden dat het belangrijk is zaken netjes achter te laten voor achterblijvers. Dat vergemakkelijkt voor hen een toch al moeilijke periode en het gaf ons een rustig gevoel zelf eea te hebben kunnen voorbereiden. 

Bedankt voor jullie reacties. Herkenbaar ook soms. Ik ga er zeker mee aan de slag. Zo'n checklist gaan wij ook maken nu.

Het is vandaag precies drie maanden geleden. Maar het lijkt al veel langer. Dagen zijn voorbijgevlogen en nog is alles niet geregeld. Vaak lijkt het allemaal een vage droom, alsof het niet echt is. Tot je opeens weer wordt overvallen door het besef  dat hij er niet meer is. Het blijft onwerkelijk. Totdat je dan opeens het ouderlijk huis binnenloopt en zijn lege stoel ziet. Of een foto krijg van mijn broer van de lege paardenstal. Die momenten zijn confronterend.

Van alle kanten ontvang ik reacties op deze serie, van luisteraars, oud-collega’s of vage bekenden. Iedereen heeft zijn eigen verhaal, met toch ook een grote gemene deler. Dat het niet meevalt.

Veel is er inmiddels afgehandeld. De auto verkocht en overgeschreven, abonnementen opgezegd, de verzekeringen aangepast. Maar sommige dingen stel ik toch nog uit. Alsof het dan pas echt is.

Ik merk dat ik weer heel snel in de ‘over tot de orde van de dag modus’ ben geschoten. Ergens weet ik dat er nog een klap moet komen. Dat hoor ik ook van iedereen. Maar deze reportageserie heeft mij persoonlijk in ieder geval geholpen wat meer grip op de situatie te krijgen. En alle lieve, eerlijke, uitgebreide en informatieve reacties waren daarbij waardevol. Ik hoop dat ik anderen ook weer heb kunnen helpen.

Zelf ben ik ook bewuster gaan nadenken over wat ik mijn kinderen nalaat en hoe ik het afwikkelen van de nalatenschap voor hen zo eenvoudig mogelijk kan maken. Geen eenvoudige opgave in een tijd waarin steeds meer zaken online worden geregeld en wachtwoorden constant veranderen.

In ieder geval raad ik, net als Claudia, Jos en de verschillende deskundigen uit de reportageserie iedereen aan dit moeilijke, maar ook heel waardevolle gesprek met je ouders, partner of kinderen aan te gaan.

Mijn moeder is 88 en dan is het een aan zekerheid grenzende voorspelbaarheid dat de dood onvermijdelijk is. (Zoals dat inderdaad al bij geboorte vaststaat.) Omdat mijn moeder mij vertelde dat ze andere wensen had rond haar uitvaart dan 'gebruikelijk' heb ik haar voorgesteld om die wensen nu al te bespreken met een uitvaartverzorger. Ze wilde dat en vooral ook omdat het mij zou helpen op het moment dat het zover was.

We hebben een gezellig gesprek gehad met een hele prettige uitvaartverzorgster die ook -op mijn moeders verzoek- alles heeft vastgelegd e heeft voorzien van een offerte! Wetend dat dit nu geregeld is, geeft ons beiden rust. En we maken er grapjes over. 

Toen de uitvaartverzorgster mijn moeder na het gesprek vroeg of ze er tegenop had gezien, antwoordde mijn moeder: "toen ik wakker werd dacht ik er wel meteen aan. En ik dacht: "ach het is gewoon als het bespreken van een reis. Alleen weet ik van deze niet de datum en heb ik geen annuleringsverzekering nodig."

Ik kan het iedereen aanraden om dit gesprek te voeren met elkaar. Op welke leeftijd dan ook.