Bijna 20 jaar werk ik in de wijkverpleging (na vut vorige werkkring) en heb permanent flex-contracten gehad. Ik ben nu 76 jaar en werk nog steeds volledige weken. Na mijn 65e mocht je 6 contracten in de vier jaar krijgen, want betekende dat je elke 3 á 4 jaar op zoek moest naar een nieuwe werkgever. Deze maand nog heb ik een contract voor 7 maanden gekregen bij een zorginstelling, want men zit nog steeds te springen om personeel en als men mijn c.v. zien is het al snel goed, en ik ben nog veel te vitaal om stil te zitten. Maar naarmate je ouder wordt, en de werkgever je niet kent, wordt de leeftijd vaak een probleem en dus zou het handiger zijn als je bij een werkgever kunt blijven. Ook voor de continuiteit van zorg. Als de flex-contracten er niet waren geweest had ik niet hoeven jobhoppen, en steeds verlenging van contract gehad of voor onbepaalde tijd.
Nu zult u zeggen: maar je hoeft niet meer te werken. Maar ik heb plezier in mijn werk, kan het goed aan en permanent thuis zitten is niet goed voor een mens, zeker niet als je ouder wordt.
Dit werk is mijn hobby, naast schrijven en publiceren van verhalen en gedichten (debuutroman september j.l.), maar ik wil niet de hele dag achter die p.c., en gewoon de wijk in. En zeker op mijn leeftijd wordt dat door het flexwerk heel moeilijk.
Overigens helpen de afgelopen kabinetten ook niet mee, want werken na het pensioen wordt afgestraft door allerlei kortingen, die niet van toepassing zijn. Ik ben ervan overtuigd, dat er meer ouderen aan het werk zouden blijven als dat wordt gestimuleerd. Voor de jongeren zijn die flex-contracten, en dat hoor ik van collegae, ook een ramp. Maar dat wisten we al!

Het probleem waar je nooit iets over hoort, is dat flexwerkers geen echte verbinding maken met het bedrijf ( individualisme) Mensen met een vaste aanstelling kunnen beter die verbinding maken (gemeenschap) Als ik bij de gamma ben een een vraag heb voor een flexer, gaan hij zelf op de verpakking kijken voor het antwoord. ( dat kan ik ook ). Iemand die meer betrokken is bij een bedrijf blijkt vaker een vakman te zijn die dan voor zijn vak daar zit.

Ik ben een echte zzp'er, al ruim 20 jaar. Ik heb een lage omzet, maar wel een afbetaald eigen huis, zodat ik ook niet veel omzet nodig heb. Ik heb voldoende spaargeld om een eventuele periode van ziekte op te kunnen vangen en een bescheiden pensioen kapitaal bij een bank. Kortom, ik heb mijn zaakjes redelijk voor elkaar. Een verplichte arbeidsongeschiktheids verzekering zou voor mij een redelijk onoverkomelijk probleem zijn. Ik moet dan plotseling meer omzet draaien, alleen voor een verzekering die ik niet nodig heb, juist omdat ik altijd spaarzaam ben geweest.

Een groot deel van mijn werkzame leven ben ik als sociaal-economisch redacteur werkzaam geweest, maar nog steeds begrijp ik niets van alle pleidooien voor meer vaste contracten ipv van flexvormen.
De 'vaste banen' leveren schijnzekerheid op; kijk naar wat er nu staat te gebeuren bij Hoogovens, kijk naar de enorme ontslagrondes bij de bankensector en zelfs bij veel overheidsinstanties.
En daarbij komt nogeens dat in absolute aantallen het MKB meer banen telt dan de grote bedrijven en heel veel MKB ondernemers willen juist graag hun personeel in vaste dienst hebben en houden (zo lang ze werk hebben te 'vergeven').
Veel zinniger zou het zijn om ervoor te zorgen dat aan de grootste nadelen van het flexwerk (het niet of moeilijk kunnen krijgen van een hypotheek en de problemen bij ziekte/ongeval) wordt gewerkt aan verbeteringen. Net zoals het verplicht is voor een zelfstandig ondernemer om een BTW nummer en KvK nummer te hebben, zou het een eis kunnen zijn dat een zelfstandige moet aantonen dat hij een basisverzekering (in ieder geval voor ziekte/arbeidsongeschiktheid en wellicht ook basis-pensioen-regeling) heeft) en overheid en banken zouden een methode moeten ontwikkelen om echte ZZP-ers beter in staat te stellen een hypotheek te krijgen.

Jan de Jong

De meeste werkgevers bieden een flex-contract aan om flexibeler te kunnen inspelen op het werkaanbod met name als deze op de langere termijn onzeker is. De reden voor aanbieden van dergelijke contracten veranderen niet door deze wet.
Het zal een afweging blijven of je het risico (= doorbetalen bij langdurige ziekte, re-integratie, ontslagvergoeding ) nu wel wilt gaan lopen. Grotere bedrijven zullen makkelijker het risico nemen omdat zij de financiële risico’s makkelijke kunnen dragen.
Deze bedrijven hebben vaak een beter inzicht, ook voor de langer termijn en op basis van historie over hun kosten en zullen puur op deze financiële gegevens personeel wel of geen flex-contract aanbieden.

In deze nieuwe wet veranderen 2 belangrijke zaken

Bij het huidige Min/Max contract is de marge tussen de minimale en maximale uren 50 %.
Dat gaat 30 % worden. Een contract van Min. 20 uur heeft nu een max van 30 uur en dat wordt 26 uur. Je krijgt minder marge om bij overwerk voor het basisloon, zonder toeslag, te betalen

De Loonbelasting premie over het werkgevers deel gaat omhoog bij een flex-contract.

Het is maar de vraag of werkgevers nu massaal vaste contracten gaan aanbieden of dat het uurloon onder druk komt te staan. Dat zal afhangen van de marktwerking (vraag en aanbod). Als de nood aan arbeidskrachten hoog is zal het uurloon niet onder druk komen te staan.

Met name voor het MKB zal deze wet er voor zorgen langer te wachten met het aannemen van personeel, omdat de personeelskosten bij een flex-contract hoger zijn en de risico’s bij het aanbieden van een vast contract niet zijn weggenomen.

Dag mensen! Dank voor jullie reacties! We kunnen hier zeker wat mee en dat zullen we ook doen, maar Marjolein ten Hoonte is helaas verhinderd voor a.s. vrijdag 8 november. WE gaan hier op een ander moment wél weer aandacht aan besteden met haar, maar we zullen jullie opmerkingen/ervaring/hulp dus even bewaren voor de nieuwe datum! Had ik al gezegd dat het super fijn is dat jullie delen/meedenken? Groetjes Teunie