*

Communitylid Simon Verhoeven ziet zijn zoon niet meer

Simon Verhoeven heeft jaren geknokt voor een omgangsregeling met zijn zoon. Hij kent zijn zoon alleen van vóór dat hij elf jaar was. "Ik heb een brief geschreven, maar nooit antwoord gehad. Het was duidelijk dat mijn zoon mij niet meer wilde zien.

Verhoeven vermoedt dat zijn zoon erg onder invloed stond van 'de tegenpartij': de moeder. "Jarenlang hebben we zijn kamer onveranderd gelaten, want misschien zou hij nog terugkomen." Verhoeven: "Het is gewoon een drama, niet alleen voor de ouder maar vooral ook voor het kind."

Tienduizenden ouders zien hun kinderen niet. Vaak is dat het gevolg van een vechtscheiding. Hoe langer de breuk duurt, hoe moeilijker het is om weer contact te zoeken. Zelfs als volgens de rechter een ouder het recht heeft zijn of haar kind te zien, gebeurt dat vaak niet.

Verdriet

Toen Verhoeven zijn zoon nog wel af en toe zag, mocht hij een keer met hem naar de bioscoop. "Ik zat daar toen naast hem, en buiten stond de moeder te wachten. Toen het afgelopen was, nam zij hem meteen mee." Zo heeft hij nauwelijks een woord kunnen wisselen met hem. "Toen ben ik naar huis gelopen en heb ik verschrikkelijk moeten huilen." Voor hem was toen het punt bereikt dat hij de omgang met zijn zoon op deze manier niet meer aankon.

Hulporganisaties

In het 'Sterkhuis' wordt geprobeerd dit soort problemen aan te pakken. Op deze plek kunnen ouders weer langzaam contact opbouwen met hun kind wanneer ze hen lange tijd niet gezien hebben. De bezoekjes zijn wel aan regels gebonden, het kan zijn dat er over bepaalde zaken niet gesproken mag worden met het kind en er zijn altijd pedagogische medewerkers bij.

 

Je wijst de helft van je kind af als je kwaad spreekt over de andere ouder.

Marieke Lips

 

Villa Pinedo probeert kinderen te koppelen aan 'buddy's', ervaringsdeskundigen die ook in een situatie hebben gezeten waarbij ze een van hun ouders niet zagen. Marieke Lips is een van die buddy's. Zij vindt dat ouders voorzichtig moeten zijn kwaad te spreken over elkaar tegen hun kind. "Je wijst de helft van je kind af als je kwaad spreekt over de andere ouder en je brengt het in een loyaliteitsconflict."

'Makkelijke oplossing'

Vaak wordt ten onrechte gedacht dat het goed is voor het kind om tijdelijk bij één ouder te verblijven omdat er dan meer rust zou ontstaan. Dat zegt André Rouvoet, voorzitter van het platform Scheiden zonder schade. Hij ziet dat bij ouderverstoting alles samenkomt wat er misgaat bij scheidingen op dit moment. 

Marieke Lips herkent dat patroon. "Er wordt gezegd dat het kind rust nodig heeft en dat de ouders eerst met hun eigen problematiek aan de gang moeten." Maar de ervaring leert dat hoe langer het contact met een ouder verbroken is, hoe moeilijker het is om de band weer te herstellen. Lips vindt het van groot belang dat het contact met beide ouders in stand wordt gehouden na een scheiding, alleen al omdat het een recht is van ieder kind.

Vorige maand vond er een technische briefing plaats in de Tweede Kamer waarin bekend werd dat het aantal afspraken bij omgangsregelingen significant gestegen is, maar de naleving daarvan niet. Minister Dekker zal hier binnenkort op reageren.

Luister hier de eerste twee delen van de vijfdelige reportageserie: deel 1 en deel 2 en lees hier meer over vechtscheidingen.  

Didi de Vries

10-04-19 om 14:40

Er word gezegd dat een kind rust nodig heeft en dat de verstoten ouder het moet laten rusten. Ik ben een kind van ouderverstoting en een kind had geen rust want ik had mijn vader nodig on mijn jeugd. Ik kreeg in mijn jeugd niet alles mee wat je als kind nodig hebt voor het verdere leven. Zo leert een vader het kind om meer lef te tonen en nog vele andere dingen. Ik kreeg dus de helft van de bagage niet mee. Zo was ik sneller het slachtoffer van pesterijen op school. Ik durfde niet snel iets terug te zeggen. Jarenlang veel onzekerheden, depressies en heb ik vele angsten gehad. Doordat ze aangeven dat het kind rust nodig heeft, hierdoor krijgt juist de verzorgende ouder zijn zin waardoor het kind de andere ouder niet meer te zien krijgt. Mijn moeder verzon jarenlang leugens over mijn vader, waardoor ik hem ook niet wilde zien. Een paar weken voordat ik 17 werd, werd ik ineens gedumpt bij mijn vader door mijn moeder. Hij was toch agressief? En zelfs was hij dood verklaard door mijn moeder en dan ineens woon ik bij hem. Helaas ben ik toen niet achter de waarheid gekomen anders had ik toen wel andere plannen gemaakt in mijn leven tot nu toe.

André Mol

01-05-19 om 11:46

Helaas heb ik een vechtscheiding ondergaan in 2003. Ondanks dat er een omgangsregeling tot stand was gekomen, was er voortdurend sprake van pesterijen. Bijvoorbeeld spraken we in februari af dat mijn dochter in een bepaalde week van de zomervakantie met mij mee ging op vakantie. Ik boekte een vakantie en vervolgens kreeg ik dan een week van te voren te horen dat het niet mijn week was of een andere smoes waardoor mijn dochter niet mee kon. Verder deed mijn ex regelmatig valse aangifte bij de politie, iets waarvan ze wist dat dit mij hard zou raken. Zelf ben ik mij altijd netjes blijven opstellen en heb mijn dochter nooit beïnvloed of slecht over haar moeder gesproken. Mijn dochter heeft er heel veel last van gehad (onzekerheid ed.) en koos er, op de dag dat ze 12 werd, voor om haar tas te pakken en bij mij te komen wonen. Ze heeft ongeveer 4 jaar geen contact meer met haar moeder gehad, iets waarvoor zij zelf heeft gekozen. Inmiddels heeft ze heel af en toe contact, maar ze wantrouwt haar moeder enorm. Ik heb het nooit hardop tegen mijn dochter gezegd, maar dat ze er voor koos om bij mij te komen wonen was de grootste overwinning die ik ooit heb gehad. Zo zie je maar weer dat eerlijkheid en normaal redelijk gedrag uiteindelijk loont. Kinderen zijn niet gek en hebben in veel gevallen echt wel door hoe het allemaal zit. Inmiddels is ze een zelfverzekerde verzekerde (bijna) volwassen vrouw die weet wat ze wil. Ik hoop voor een ieder dat ze zo'n gelukkige afloop kennen als mijn verhaal, sterkte een ieder.

Cookie-instellingen