De 85-jarige mevrouw Kars woont al 31 jaar in een wooncollectief. “Ik ben er gekomen toen ik nog niet zo oud was. Het is wooncollectief van alle leeftijden. Zo is er pas nog een baby geboren. Ik vind het heel prettig wonen.” Het grootste voordeel aan het wooncollectief is dvolgens mevrouw Kars dat je nog midden in de maatschappij staat. “Ik ben zo langzamerhand bewust alleen, maar ik voel mij niet eenzaam. Dat was misschien anders geweest als ik in een buurtje woonde waar ik misschien alleen de buren kende.”

Mevrouw Kars heeft in het wooncollectief veel vrijheid. Ze heeft haar eigen woning met alles erop en eraan en ze kan gewoon thuis eten. “We eten eens per week samen en dan kookt een iemand van de woongroep. Nu heb ik problemen met mijn heup en nu krijg ik hulp. Dat is heel fijn.”

Tijdelijke noodsituatie

Maar als je alleen woont, hoef je je niet per se eenzaam te voelen. Die boodschap wil community-lid Sandra Wierstra graag duidelijk maken. ‘’Ik woon al veertien jaar alleen en ik merk nog steeds dat ik vaak moet uitleggen waarom ik alleen woon. Alsof mijn single status een soort tijdelijke noodsituatie is, in afwachting van betere tijden.”

De 81-jarige meneer Van den Born wijst vooral naar de financiële verplichtingen die lastig zijn als je in eentje bent. “Je telt maar voor de helft en je wordt dubbel belast.” Volgens econoom en onderzoeker bij de Rabobank, Carlijn Prins, klopt het dat het huishoudinkomen van mensen die samenwonen hoger is dan alleenstaanden. “De energierekening, de huur en verzekeringen kunnen gedeeld worden als je met zijn tweeën woont, hierdoor houd je ook meer ruimte over om te sparen.”

Prins heeft dan ook een tip voor de overheid om het iets singlevriendelijker te maken. ‘’De grootste kostenpost zijn de woonlasten. De overheid zou zich meer moeten richten op betaalbare woningen.”